Tytuł nieco prowokacyjny, acz teza dość prosta i wymowna: opiekun psa może ponosić odpowiedzialność za naruszenie obowiązków wynikających z art. 77 kw — niezależnie od tego czy jest przewodnikiem zwierzaka, hodowcą czy też po prostu człowiekiem o wrażliwszym sercu — i na przykład karmi cierpiącego, bezdomnego psiaka (wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim, wydział zamiejscowy w Siemiatyczach, z 18 lutego 2015 r., sygn. akt VIII W 585/14)
Sprawy miały się następująco: kobieta została obwiniona o to, że nie zachowała zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu rudego psa psa (art. 77 kw), przez co wbiegł on na jezdnię przed młodego rowerzystę, który upadł (art. 86 par. 1 kw). Lepsze: to właściwie nie był jej pies — to był bezdomny, potrącony przez samochód pies, którym kobieta zaczęła się opiekować kilkanaście dni wcześniej. Trzymała go w piwnicy, karmiła go, wyprowadzała na spacery.
Któregoś dnia pokrzywdzony jechał rowerem do szkoły, zaczęły go gonić dwa psy (rudy i taki mniejszy, w biało-brązowe łaty). Psy biegły za rowerem i szczekały, aż ten rudy wbiegł przed przednie koło, więc chłopak zaczął hamować, ale się wywrócił — wówczas ten mniejszy pies ugryzł go w łydkę. Chłopiec wrócił do domu, a jego mama poszła z nim do szpitala, a później na policję.
Obwiniona nie przyznała się do zarzucanego czynu. Psy ze zdjęcia zna, opiekuje się nimi, dokarmia, nawet zafundowała im szczepienie przeciwko wściekliźnie. Niemożliwe, żeby ten pies gonił rower, bo po potrąceniu przez auto miał zmiażdżoną łapę. Kobieta próbowała znaleźć psu miejsce w schronisku, ale wójt odmówił, zaś jakaś organizacja społeczna powiedziała, że może spróbować pomóc poszukać psu domu, ale to zajmie może i pół roku.
Sąd uznał, iż w świetle faktów odpowiedzialność kobiety z art. 77 kw jest bezsporna. Przepis ten penalizuje zaniedbania w zachowaniu środków ostrożności przy trzymaniu psa — przy czym nie musi być to właściciel lub hodowca, lecz każda osoba, która aktualnie sprawuje opiekę nad psem.
W ocenie Sądu, obwiniona przez leczenie i karmienie psa potrąconego przez samochód, a także udzielenie mu schronienia przyjęła na siebie zobowiązanie do nadzoru nad tym psem i od tego momentu należy traktować obwinioną jako osobę sprawującą opiekę nad psem.
Na szczęście dla kobiety sąd przyjął, iż przypadek jest ten na tyle szczególny, że odstąpiono od wymierzenia kary (art. 39 par. 1 kodeksu wykroczeń). Owszem, obwiniona jest winna tego, że bezdomny pies, którego nakarmiła latał luzem — ale podjęła też pewne kroki dla umieszczenia tych psów w schronisku — a skoro (jak wyjaśnił świadek związany z organizacją społeczną) „system związany z odławianiem psów w gminie nie spełnia swojej roli” — obwiniona „nie może ponosić ujemnych konsekwencji tego stanu rzeczy”. Odstąpiono także od obciążenia jej kosztami sądowymi.
Dla jasności (mojego konceptu): wychodzi na to, że gdyby kobieta pozwoliła psu bidować, pies z kulawą nogą by się nią nie zainteresował, a tzw. psy nie wniosłyby o ukaranie. Jednak sąd w każdym przypadku — moim zdaniem — powinien kobietę uniewinnić: jeśli nawet nie za to, że miała dobre serce, to za to, że realnie to nie jest jej pies (jeśli rzucę kaczkom w stawie suchy chleb, to nie odpowiadam za to, że później ptactwo narobi komuś na głowę).
Tymczasem wyszło na to, że kobieta jest winna — ale nie poniesie kary z dość biuokratycznych powodów. I to mnie wkurza w takiej bezduszności i głupocie.
PS wiem, że tytuł jak z ogłupiającego serwisu internetowego z przysłowiowym psem w tytule. Ale coś tu nie gra, że kobietę miała dopaść sprawiedliwość za to, że zaopiekowała się bezdomnym psem — a udało się jej tylko dlatego, że gmina ma gdzieś swoje obowiązki..