Kolejną nowością — która wchodzi w życie dopiero 1 kwietnia 2015 r., ale na którą warto już dziś zwrócić uwagę — jest zmiana zasad zachowania ważności badań lekarskich (art. 229 kodeksu pracy znowelizowany ustawą z 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej, Dz.U. z 2014 r. poz. 1662).
Otóż obecnie z obowiązku ponownego przejścia badań lekarskich zwolnieni są pracownicy przyjmowani ponownie do pracy u tego samego pracodawcy na to samo lub podobne stanowisko pracy, jeśli kolejna umowa zawarta jest w ciągu 30 dni od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę (art. 229 par. 1 kodeksu pracy). W ogólności chodzi o każdą kontynuację zatrudnienia — w szczególności przejście z umowy na okres próbny w umowę o pracę na czas określony lub też zawieranie kolejnych umowy na czas określony, pod warunkiem oczywiście, że te kolejne umowy dotyczą podobnego stanowiska pracy.
Nowelizacja dodaje do kodeksu pracy art. 229 par. 1(1) oraz par. 1(2), w myśl którego nie będą musieli przechodzić kolejnych badań lekarskich pracownicy, którzy przyjdą do nowego pracodawcy z ważnym badaniem lekarskim z zakresu medycyny pracy, o ile zdążą w ciągu 30 dni od rozwiązania poprzedniej umowy (nie dotyczy to prac szczególnie niebezpiecznych):
art. 229 par. 1(1) oraz par. 1(2) kodeksu pracy:
§ 1(1). Wstępnym badaniom lekarskim nie podlegają osoby:
1) przyjmowane ponownie do pracy u tego samego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy z tym pracodawcą;
2) przyjmowane do pracy u innego pracodawcy na dane stanowisko w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli przedstawią pracodawcy aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie, a pracodawca ten stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy, z wyłączeniem osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych.
§ 1(2). Przepis § 1(1) pkt 2 stosuje się odpowiednio w przypadku przyjmowania do pracy osoby pozostającej jednocześnie w stosunku pracy z innym pracodawcą.
To sympatyczna zmiana: po pierwsze może nieco zmniejszyć uciążliwość ganiania po lekarzach na badania wstępne, odciąży także troszkę pracodawców jeśli chodzi o konieczność wydawania pieniędzy na nowo zatrudnionych pracowników. Powinno to także troszkę ułatwić życie chlebodawcom, którzy zechcą dać troszkę dorobić osobom, które gdzieś już są zatrudnione na etat — wszakże nowelizacja dotyczy nie tylko zmiany pracy, ale i równoczesnego zatrudnienia (art. 229 par. 1(2) kp).
W tej szklenicy miodu znajdziemy jednak dwie łyżki dziegciu: pierwsza sprawa to vacatio legis, które w przypadku art. 1 ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej zostało wydłużone do 1 kwietnia 2015 r. (generalnie cała ustawa, z drobnymi wyjątkami, wchodzi w życie 1 stycznia 2015 r.). Trudno powiedzieć czym podyktowane jest dołożenie dodatkowego kwartału.
Druga wątpliwość to chyba całkowicie nieuzasadnione ograniczenie ciągłości badań lekarskich wyłącznie do tych, które zostaną wykonane już po 1 kwietnia 2015 r. Wynika to z art. 32 ust. 1 ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej, który wyraźnie stwierdza, iż
Przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do orzeczeń lekarskich stwierdzających brak przeciwwskazań do pracy, wydanych przed dniem wejścia w życie art. 1.
Z przepisu tego wynika, że niestety, ale zasada zachowania świeżości pracowniczych badań lekarskich dotyczyć będzie tylko orzeczeń wydanych po 1 kwietnia 2015 r. — czyli nie będzie to obowiązywać w przypadku choćby badań wstępnych lub okresowych wykonanych wcześniej.