A skoro było już o tym, że domena .pl ma 25 lat, czas na coś z nieco innej beczki — czyli przedawnienie roszczeń za domenę internetową. Sprawa stara, ale chyba nie każdy zna, a w pytaniach wraca dość często.
Otóż do pewnego momentu trwał spór o to czy usługa polegająca na rejestracji i utrzymaniu domeny internetowej jest rodzajem umowy o świadczenie usług (art. 750 kodeksu cywilnego), a zatem w przypadku zaległości w zapłacie stosuje się 2-letni termin przedawnienia roszczeń (art. 751 pkt 1 kc), czy też jednak należy stosować ogólne reguły przedawnienia zobowiązań.
Jedna z takich spraw trafiła w końcu do Sądu Najwyższego, który w uchwale z 22 listopada 2007 r. (III CZP 109/07) stwierdził, iż:
Roszczenie o wynagrodzenie wynikające z umowy o rejestrację i utrzymanie domeny internetowej przedawnia się po upływie terminów przewidzianych w art. 118 kc.
Spór dotyczył zaległej płatności należności za dwie domeny zarejestrowane w NASK. W pierwszej instancji sąd stwierdził, że oczywiście usługi obejmujące rejestrację i utrzymanie domeny internetowej nie są usługami telekomunikacyjnymi, natomiast najbliżej jej do umowy najmu praw. Stąd też — pozwany musiał wskazywać na upływ 2-letniego okresu od wymagalności faktury, co uzasadniałoby zarzut przedawnienia — okres przedawnienia nie wynika z art. 751 kc, lecz z przepisów o przedawnieniu roszczeń o świadczenia okresowe.
art. 118 kodeksu cywilnego:
Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej — trzy lata.
Pozwany wniósł apelację, zaś sąd II instancji powziął pewne wątpliwości, z którymi zwrócił się do Sądu Najwyższego. Ten zaś w swoich rozważaniach doszedł do wniosku, że usługa rejestracji domeny internetowej w niewielkim stopniu odpowiada umowie o dzieło lub umowie najmu — natomiast najbliżej jej właśnie do umowy o świadczenie usług (art. 750 kc), przy czym świadczenie usług rejestratora ma cechy świadczenia ciągłego, zaś „obciążająca podmiot zarejestrowany opłata odnosi się do całego świadczenia rejestratora. Opłaty te wnoszone są w okresach określonych w umowie (najczęściej rocznych) i mają charakter świadczeń okresowych.” Oczywiście nie jest to także usługa telekomunikacyjna (chociaż takie stanowisko pojawiało się we wcześniejszym orzecznictwie sądów; od siebie dodam, że aż dziwne, że SN nie zauważył ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną), zatem przedawnienie roszczeń za domenę internetową — usługę związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w dodatku kreująca świadczenie okresowe — podlegać powinna ogólnym zasadom określonym w art. 118 kc.