Informacyjnie: w Dzienniku Ustaw opublikowano ustawę z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz.U. z 2015 r. poz. 1348) — czyli przepisy regulujące sposób składania i rozpatrywania reklamacji składanych w bankach, u ubezpieczycieli i w innych instytucjach finansowych (m.in. SKOK, TFI, fundusz emerytalny, etc.) oraz powołujących — a jakże, nowy urząd — Rzecznika Finansowego.
Podstawowe reguły wynikające z nowego prawa to:
- obowiązek udzielania odpowiedzi na reklamację nie później niż w terminie 30 dni od jej otrzymania (w szczególnie skomplikowanych przypadkach — 60 dni);
- jeśli bank spóźni się z odpowiedzią na reklamację — uznaje się, że reklamacja jest rozpatrzona pozytywnie (czyli zgodnie z żądaniem — art. 8 ustawy);
- co ciekawe ustawa precyzuje konstrukcję odpowiedzi na reklamację — powinna się ona składać m.in. z uzasadnienia faktycznego i prawnego (z czego bank jest zwolniony jeśli przychyla się do żądania klienta), „wyczerpującą informację na temat stanowiska podmiotu rynku finansowego w sprawie skierowanych zastrzeżeń, w tym wskazanie odpowiednich fragmentów wzorca umowy lub umowy” oraz wskazanie terminu, w którym bank zrealizuje roszczenie reklamacyjne;
- no właśnie: jeśli instytucja finansowa uznaje reklamację, ma obowiązek zastosować się do niej w ciągu (kolejnych) 30 dni (art. 9 pkt 4);
- jeśli odpowiedź jest negatywna, bank powinien m.in. wskazać możliwość odwołania się od negatywnego rozpatrzenia sprawy, skierowania z mediacji lub innego polubownego sposobu rozpatrzenia sporu, możliwości skierowania sprawy do Rzecznika Finansowego — lub skierowania sprawy do sądu powszechnego (wierzę, że wyliczanka w art. 10 ma charakter alternatywny, w sensie wskazać trzeba wszystko, ale klient wybiera dalszy sposób działania).
Ponadto tworzy się urząd Rzecznika Finansowego, którego powołuje premier na 4-letnią kadencję (pierwszym Rzecznikiem staje się Rzecznik Ubezpieczeniowych). Do kompetencji Rzecznika Finansowego należeć będzie ochrona klientów rynku finansowego, a zwłaszcza rozpatrywanie odwołań od nieuwzględnionych reklamacji (złożenie wniosku przez klienta wiąże się z opłatą w wysokości 50 złotych — art. 38 ust. 1 ustawy), opiniowanie projektów aktów prawnych związanych z finansami, występowanie o inicjatywę ustawodawczą w sprawach związanych z rynkiem finansowym. Działalność Rzecznika Finansowego finansują banki i inne podmioty działające na rynku finansowym (art. 20 ustawy) — ciekawe czy wpłynie to na podwyżki cen dla klientów?
Ustawa wchodzi w życie za 30 dni z wyjątkiem przepisów o pozasądowym rozpatrywaniu sporów przed Rzecznikiem — art. 35-43 ustawy wchodzą w życie 1 stycznia 2016 r.