A skoro parę dni temu było o tym czym jest firma przedsiębiorcy w rozumieniu prawa cywilnego (art. 43(2) kc), to dziś będzie o tym, że w tym samym kodeksie cywilnym jest zakaz zbycia firmy (art. 43(9) kodeksu cywilnego).
No właśnie: skoro już zostało powiedziane, że firma to nazwa pod jaką przedsiębiorca prowadzi biznes (na przykład imię i nazwisko, jeśli przedsiębiorca jest jednoosobowym działaczem gospodarczym wpisanym do CEIDG) i pojęcie to nie może być mylone z takimi sprawami jak „przedsiębiorstwo”, „przedsiębiorca” czy „spółka”, to naturalną konsekwencją jest właśnie zakaz sprzedaży samej firmy.
art. 43(9) kc
§ 1. Firma nie może być zbyta.
§ 2. Przedsiębiorca może upoważnić innego przedsiębiorcę do korzystania ze swej firmy, jeżeli nie wprowadza to w błąd.
Przedmiotem sprzedaży może być zatem zakład lub jego część (magazyn, biuro, fabryka), można sprzedać przedsiębiorstwo (art. 55(1) kc), przedmiotem obrotu mogą być udziały w spółce — ale sama w sobie firma nie może zostać sprzedana. (W konsekwencji przyjmuje się, że firma przedsiębiorcy ma charakter tak majątkowy jak osobisty (art. 43(10) kc), ale o tym może za czas jakiś.)
Natomiast w ogólności przepisy o zakazie zbycia praw do firmy nie oznaczają, że przedsiębiorca nie może zezwolić innemu przedsiębiorcy na korzystanie z jego firmy. Umowa franchisingu jest dozwolona na zasadzie art. 43(9) par. 2 kc — podobnie umowa licencyjna, a także pewne formy umowy sprzedaży towarów czy usług — warunkiem jest jednak właśnie zakaz wprowadzania w błąd klientów tegoż przedsiębiorcy.