Całkowicie na marginesie — i całkowicie z punktu widzenia liberała: dziś w Dzienniku Ustaw opublikowano nową ustawę z dnia 5 sierpnia 2015 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz.U. z 2015 r. poz. 1433), a w niej takie kwiatki jak „kształtowanie ustroju rolnego państwa poprzez przeciwdziałanie nadmiernej koncentracji nieruchomości rolnych”.
Pomijając język godny czasów rozkułaczania — cała ustawa najeżona jest mocno anty-liberalną retoryką: popieranie gospodarstw rodzinnych (całe szczęście, że limit areału to 300 hektarów) prowadzonych przez rolników indywidualnych. Rolnik indywidualny to taki, który mieszka w danej gminie przez co najmniej 5 lat i prowadzi gospodarstwo osobiście.
To już nawet nie jest rozkułaczanie — to jest przywiązanie chłopa do ziemi (na podstawie oświadczeń i zaświadczeń), to jest zaganianie rolnika do bezwartościowych szkółek (cały art. 5 ustawy to kwintesencja biurokratycznego przerzucania papierków z biurka na pierwszym piętrze na stosik z piętra drugiego…). Plus dziwne ograniczenia w obrocie nieruchomościami rolnymi z obowiązkowym ukazem dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych, po który należy oczywiście pokornie czapę w garści trzymieć… (art. 6 ust. 4-5). A dla fałszywie świadczących — odpowiedzialność karna „za składanie fałszywych zeznań” (art. 7 ustawy) i jakaś dziwaczna forma wywłaszczenia (art. 10).
Ustawa jest nowa, ale stara — wchodzi w życie 1 stycznia 2016 r., zastępując poprzednią regulację (z 2003 r.). Różnica jest taka, że wówczas PO krytykowała — z ćwierć-liberalnych pozycji — anty-liberalną koalicję SLD-PSL, dziś natomiast rząd (kompletnie odżegnujący się od jakichkolwiek konotacji liberalnych) dzielnie struga z nas wariata razem z PSL (któremu chłop przywiązany do ziemi jest jak najbardziej na rękę).