Pozostając jeszcze na chwilę przy Sądzie Najwyższym: warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną uchwałę SN sprzed paru dni — a mianowicie tę, w której odniesiono się do pytania o dopuszczalność wykonania przez wierzyciela czynności nakazanej dłużnikowi — w przypadku zwłoki dłużnika — na koszt tego dłużnika.
uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2016 r. (III CZP 106/15)
Wierzyciel, który w postępowaniu sądowym otrzymał upoważnienie do wykonania czynności na koszt dłużnika (art. 480 § 1 kc), może — na podstawie art. 1049 § 1 zd. drugie kpc — żądać przyznania mu przez sąd sumy potrzebnej do wykonania tej czynności.
Uchwałę podjęto w odpowiedzi na następujące pytanie:
Czy art. 1049 § 1 kpc, w szczególności zdanie drugie, znajduje zastosowanie do egzekucji tytułu wykonawczego, w którym na podstawie art. 480 § 1 kc udzielono wierzycielowi umocowania do wykonania na koszt dłużnika czynności, którą może wykonać także inna osoba, w razie niewykonania jej przez dłużnika w wyznaczonym terminie?
W przypadku zwłoki dłużnika w zobowiązaniu czynienia (dla P.T. Czytelników dobry będzie przykład publikacji przeprosin w prasie, ale też i prace budowlane się nadadzą) wierzyciel ma prawo domagać się m.in. sądowego upoważnienia do wykonania tej czynności na koszt dłużnika (art. 480 par. 1 kc).
Procesowo w parze idzie z tym właśnie art. 1049 par. 1 kpc, zgodnie z którym jeśli sąd od razu nie orzeknie o tym, że wierzyciel jest uprawniony do wykonania zastępczego, a dłużnik spóźnia się z wykonaniem zadania, można poprosić sąd o przywołanie dłużnika do porządku. A jeśli dłużnik nadal będzie w zwłoce, sąd może umocować wierzyciela do dokonania tej czynności na koszt dłużnika — i przyznać w tym celu pieniądze (od dłużnika rzecz jasna).
Sytuacja raczej dość prosta i jasna, skąd zatem wątpliwości — nie wiem — grunt, że jest uchwała, to jest i tekścik w Lege Artis :-)