Tematyka sprostowania prasowego gości na łamach czasopisma Lege Artis dość często, warto zatem odnotować pytanie skierowane do Sądu Najwyższego przez warszawski SA (w SN sprawie nadano sygnaturę III CZP 10/16):
Czy w sprawie o sprostowanie publikacji prasowej, wniesionej na podstawie art. 31a ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. — Prawo prasowe, zdolność sądową strony pozwanej należy łączyć z podmiotowością redaktora naczelnego w stosunkach regulowanych prawem prasowym czy też z podmiotowością osoby fizycznej powołanej na stanowisko redaktora naczelnego?
Pytanie odnosi się do ciekawego problemu, który wcale nie tak rzadko występuje w przyrodzie (czasem być może powodując kłopoty, a czasem nie — por. Sprostowanie prasowe a pomówienie o picie alkoholu na szkoleniu): czy w przypadku zmiany na stanowisku redaktora w toku procesu naczelnego sprawa toczy się dalej przeciwko tej osobie, bo jest to spór z tą konkretną osobą fizyczną, czy też jednak w spór wstępuje nowy redaktor naczelny — bo rzecz odnosi się do redaktora naczelnego jako instytucji prawa prasowego?
Na samą uchwałę pewnie troszkę poczekamy, a na dziś mogę od siebie dodać — jak sądzę: na dwoje babka wróżyła.