Na weekend znów będzie o psach. A dokładnie o tym, że idąc na sobotni spacer (podobnie jak na każdy inny spacer) nie wolno szczuć psem człowieka (art. 108 kw).
Zważywszy, że sami zaraz wybieramy się na spacerek — będzie (w miarę) krótko.
Rozchodzi się oczywiście o przepis kodeksu wykroczeń, zgodnie z którym szczucie psem człowieka podlega karze grzywny do 1 tys. złotych albo karze nagany.
art. 108 kw
Kto szczuje psem człowieka,
podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany.
Przy czym oczywiście ustawa nie tylko nie definiuje czym jest właściwie owo szczucie — ja bym powiedział, że to po prostu straszenie i niepokojenie przy użyciu czworonoga — ale właściwie nie do końca wiadomo jak ma wyglądać kara nagany.
Owszem, nagana jest jedną z kar zasadniczych (art. 18 pkt 4 kw) — najsłabszą postacią — i tak jak kodeks definiuje czym jest areszt (art. 19 kw), ograniczenie wolności (art. 20 kw) czy grzywna (art. 24 kw), a także jak można zamienić grzywnę na prace społecznie użyteczne (lub na areszt — art. 25 kw) — to jedyną wskazówkę znajdujemy w przepisie, który mówi kiedy można orzec karę nagany („gdy ze względu na charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy należy przypuszczać, że zastosowanie tej kary jest wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego” — ale nie w przypadku chuligaństwa, art. 36 kw).
Oznacza to, że nagana za popełnione wykroczenie sprowadza się do oficjalnego — wygłoszonego wszakże przez organ władzy sądowniczej — pogrożenia palcem z dodatkiem mruczenia nu-nu (praktyków proszę o sprostowanie: bo może jednak wymiar sprawiedliwości może przelać naganę w jakąś konkretną formę, nie suche wyrażenie „udziela kary nagany”?). W przypadku wykroczeń nie ma mowy o recydywie, więc nawet wcześniejsze ukaranie naganą nie ma wpływu na wymiar kary przy ocenie kolejnego czynu społecznie szkodliwego. Stąd też chyba kara nagany pojawia się jako sankcja np. przy takich wykroczeniach jak publiczne żebranie (art. 58 kw), przywłaszczenie stanowiska lub tytułu (także nielegalne noszenie munduru, art. 61 kw), nieumieszczenie na domu tabliczki z adresem (art. 64 kw), wylewanie pomyj przez okno (art. 75 par. 1 kw — ale nie ze złośliwości lub swawoli, bo jako chuligaństwo oczywiście na tak lekkie potraktowanie nie może liczyć, por. art. 75 par. 2 kw) czy też osławione „zaniemanie kagańca”, (art. 77 kw).
No i właśnie szczucie psem człowieka.
A żeby nie było tak wesoło: sprawy z art. 108 kw także potrafią czasem trafić do Sądu Najwyższego — por. wyrok SN z 6 grudnia 2012 r. (V KK 312/12) gdzie znamiona czynu zostały określone w następujący sposób:
[obwiniona] szczuła swoimi psami w ten sposób, że pociągała smycz i wypowiadała komendy do swoich psów m in. „zjedz ją”, w następstwie czego psy ujadały i rzucały się do nóg
Słowo dla samorządowców: nie wpisujcie zakazu szczucia psem człowieka do regulaminów porządkowych, albowiem oczywiście prawo lokalne nie może powielać prawa powszechnie obowiązującego (por. wyrok WSA w Poznaniu (IV SA/Po 772/15) lub wyrok WSA w Kielcach (II SA/Ke 597/15).
PS a jeśli ktoś zapyta: czy wolno zatem szczuć człowieka kotem, koniem, tchórzofretką — oraz gdzie jest odpowiedzialność za szczucie człowiekiem psa (lub innego zwierzęcia)? — odpowiedzi szukajcie w art. 78 kodeksu wykroczeń:
art. 78 kw
Kto przez drażnienie lub płoszenie doprowadza zwierzę do tego, że staje się niebezpieczne,
podlega karze grzywny do 1000 złotych albo karze nagany.
Q.E.D.