W kolejnej środowej uchwale dotyczącej cesji wierzytelności wynikającej z czynności bankowej (por. Cesja wierzytelności objętej BTE (III CZP 56/16) Sąd Najwyższy zmierzył się z tematem wysokości opłat sądowych w sprawach dotyczących czynności bankowych, w których powodem jest nabywca wierzytelności bankowej (por. Opłaty sądowe w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych (art. 13 ust. 1a ustawy o kosztach sądowych).
uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2016 r. (III CZP 59/16)
W sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Prawo bankowe do uiszczenia opłaty stosunkowej przewidzianej w art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 27 listopada 2015 r. do dnia 14 kwietnia 2016 r. obowiązany był każdy podmiot wnoszący do sądu pismo podlegające opłacie.
Uchwałę podjęto w odpowiedzi na następujące pytanie:
Czy na podstawie art. 13 ust. 1a ustawy z 26.05.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia wejścia w życie ustawy z 18.03.2016 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, uprawnienie do uiszczenia opłat sądowych w kwocie nieprzekraczającej 1000 zł w sprawach, o jakich mowa w tym przepisie, przysługuje wyłącznie bankom czy też również innym podmiotom, które nabyły wierzytelności banków?
Wątpliwość dotyczyła przepisu obniżającego wysokość opłaty sądowej pobieranej od pozwu dotyczącego czynności bankowej — przez sześć miesięcy maksymalna stawka 1000 złotych dotyczyła każdego powoda, niezależnie od tego czy był nim konsument, bank czy korporacja — w przypadku gdy powodem był nabywca wierzytelności przysługującej bankowi.
art. 13 ust. 1a UKSC (w brzmieniu pomiędzy 27 listopada 2015 r. a 14 kwietnia 2016 r.)
W sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Prawo bankowe, opłata stosunkowa wynosi 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 1000 złotych.
Sąd Najwyższy wyszedł z założenia, iż skoro przepis dotyczy wszystkich czynności bankowych wskazanych w art. 5 ust. 1-2 prawa bankowego, zaś przepis o kosztach nie wprowadzał rozróżnienia ze względu na rodzaj podmiotu, to nie ma podstaw do przyjęcia wykładni zawężającej. Co oznacza, że oczywiście w tamtym okresie 1000-złotowa opłata sądowa dotyczyła nie tylko klientów banków (niezależnie od tego kto nim był), samych banków — ale i np. firm windykacyjnych — bo cesja wierzytelności (art. 509 kc) nie zmienia jej tożsamości, zmienia się tylko wierzyciel.
Dodać można, że uchwała ma charakter historyczny, albowiem od 15 kwietnia 2016 r. obniżona wysokość opłaty sądowej dotyczy wyłącznie konsumentów.
art. 13 ust 1a u.k.s.c.
Opłata stosunkowa w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Prawo bankowe, pobierana od konsumenta albo osoby fizycznej prowadzącej gospodarstwo rodzinne wynosi 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia, jednak nie mniej niż 30 złotych i nie więcej niż 1000 złotych.
Q.E.D.