W serwisie internetowym Sejmu opublikowano prezydencki projekt ustawy o wsparciu frankowiczów (nominalnie jest to projekt nowelizacji ustawy z 2015 r. o wsparciu kredytobiorców znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy).
Zgodnie z uzasadnieniem projektu ma on na celu „doprowadzić do istotnego ograniczenie ryzyka związanego z kwestią kredytów denominowanych lub indeksowanych” w innej walucie, niż kredytobiorca uzyskuje dochód. A mianowicie:
- zmniejszeniu ulega próg, od którego kredytodawca może wystąpić o wsparcie: zamiast obecnych kosztów obsługi przekraczających 60% dochodów miesięcznych osiąganych przez gospodarstwo domowe, projekt przewiduje „wskaźnik DtI” (rozumiany jako „stosunek wydatków kredytobiorcy związanych z obsługą miesięcznej raty kapitałowej i odsetkowej kredytu mieszkaniowego do dochodu gospodarstwa domowego kredytobiorcy”) na poziomie 50%;
- zmienia się także definicja kredytu mieszkaniowego uprawniającego do uzyskania wsparcia — projekt zalicza do nich m.in. rozbudowę domu lub mieszkania, jego remont, adaptację pomieszczeń, nabycie działki (także rolnej!) — pod warunkiem wszakże, że został zabezpieczony hipoteką;
- wydłużeniu ulega okres udzielanego wsparcia — do 36 miesięcy (z obecnych 18 miesięcy), przy założeniu, że miesięczna rata nie przekracza 2000 złotych (obecnie 1,5 tys. złotych, art. 5);
- uzyskane wsparcie jest nieoprocentowane lecz zwrotne — kredytobiorca powinien zacząć zwracać otrzymaną kwotę 2 lata po zakończeniu otrzymywania wsparcia (bez zmian), z tym, że okres zwrotu został wydłużony z 8 lat do 144 miesięcznych rat (w sumie 12 lat); nowością jest natomiast umorzenie 44 rat po terminowej spłacie stu pierwszych rat (art. 19);
- projekt przewiduje możliwość udzielenia pożyczki na spłatę pozostałego zadłużenia po spłacie kredytowanej nieruchomości w maksymalnej wysokości 72 tys. złotych — warunkiem wystąpienia o taką pożyczkę jest oczywiście brak pokrycia kwoty kredytu ze środków uzyskanych po sprzedaży (art. 5a);
- istotnym novum ma być możliwość zrestrukturyzowania należności kredytowej — w tym celu bank-kredytodawca, który zamierza skorzystać z uprawnienia do dobrowolnej restrukturyzacji może uzyskać z Funduszu Restrukturyzacyjnego środki na pokrycie różnicy pomiędzy wartością bilansową kredytu walutowego i kredytu po przewalutowaniu (po kursie średnim NBP). Sama restrukturyzacja kredytu nastąpić ma na podstawie umowy zawartej pomiędzy bankiem a kredytobiorcą (art. 13a);
- środki Funduszu Restrukturyzacyjnego (stanowiącego część Funduszu Wsparcia Kredytobiorców) pochodzić mają z wpłat kredytodawców, proporcjonalnie do posiadanego portfela kredytów walutowych — tu oczywiście pojawia się kolejny super-algorytm w celu ustalenia wysokości wpłat (art. 16);
- projekt przewiduje, że ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2018 r. i będzie miała zastosowanie także do wniosków złożonych wcześniej — ale kredytobiorca, który już otrzymał wsparcie może wnioskować o zmianę warunków wsparcia na nowe (art. 3 ustawy nowelizacyjnej).