Statystycznie rzecz ujmując prawie 50% P.T. Czytelników „Czasopisma Lege Artis” porusza się automobilem z silnikiem diesla, to chyba dobry pretekst by skrobnąć kilka słów jakie przepisy określają od kiedy stacje paliw powinny sprzedawać zimowy olej napędowy?
Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2015 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1680), które określa m.in. parametry oleju napędowego stosowanego „w szczególności w pojazdach„, ale także rekreacyjnych jednostkach pływających, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym.
Kluczowy w tym przypadku jest parametr nazwany temperaturą zablokowania zimnego filtru, CFPP — czyli temperatura, w której w oleju napędowym wytraca się parafina — który powinien wynosić:
- 0 st. C — w przypadku oleju napędowego letniego, sprzedawanego w okresie od 16 kwietnia do 30 września,
- -10 st. C — dla diesla przejściowego, który powinien być oferowany między 1 marca i 15 kwietnia oraz od 1 października do 15 listopada;
- -20 st. C — zimowy olej napędowy o takim parametrze powinien dostępny w dystrybutorach w okresie od 16 listopada do końca lutego;
- -32 st. C — jeśli chodzi o olej napędowy „o polepszonych właściwościach niskotemperaturowych”.
A skoro jest obowiązek, to znajdzie się i sankcja: zarówno wprowadzanie do obrotu paliwa niespełniającego „określonych w ustawie” wymagań jakościowych jest przestępstwem zagrożonym (w formie podstawowej) karą grzywny od 50 do 500 tys. złotych lub karą pozbawienia wolności do 3 lat (art. 31 ustawy o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw) — i tu jest pies pogrzebany, bo ustawa tych wymagań nie określa, odsyłając właśnie do stosownych rozporządzeń wykonawczych (art. 3 ust. 2 ustawy).