Zapakowanie ogórków do 500 słoików nie jest umową o dzieło

Pytanie trywialne, ale odpowiedź zasadnicza: czy pakowanie ogórków do słoika jest umową o dzieło — bo liczba „zrobionych” słoików była codziennie weryfikowana — czy jednak umowa o spakowanie 500 słoików jest umową o świadczenie usług?


pakowanie ogórków słoika dzieło
Zdjęcie czysto ilustracyjne (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

wyrok Sądu Najwyższego z 18 maja 2017 r. (I UK 269/16)
Pakowanie ogórków do słoików, realizowane w warunkach zorganizowanej produkcji, zbliżonej do typowego akordu pracowniczego, nie jest dziełem.

Sprawa dotyczyła zakwalifikowana przez ZUS umowy o dzieło obejmującej pakowanie ogórków do 500 słoików dziennie jako umowy o świadczenie usług (art. 750 kc) — czyli podlegającej ubezpieczeniom społecznym.

Odwołanie zleceniodawcy (przedsiębiorca ogrodniczego) zostało oddalone. Sąd prawomocnie orzekł, że pakowanie ogórków do słoików jest czynnością powtarzalną, nie wymagającą żadnych kwalifikacji, zatem nie może być kwalifikowane jako oznaczone dzieło (art. 627 kc). Ani nazwa umowy, ani jej stylistyka, ani nawet uzależnienie wysokości wynagrodzenia od ilości przerobionych słoików nie może dowodzić, iż w istocie zawarto umowę o dzieło.

W skardze kasacyjnej zarzucono m.in. błędne przyjęcie, że rezultatem umowy o dzieło powinno być powstanie skomplikowanego efektu (dzieła); że zawarta umowa była nienazwaną umową rezultatu, która chociaż nie była umową o dzieło nie była także umową o świadczenie usług; że w istocie wykonawcy ponosili odpowiedzialność za rezultat (liczbę słoików); a także błędne przyjęcie, że każda umowa podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego.

SN oddalił skargę kasacyjną: krótkotrwałe zatrudnienie osoby sformalizowanej jako umowa o dzieło, ale realizowanej jako świadczenie typowej usługi realizowanej w warunkach zorganizowanej produkcji, zbliżonej do typowego akordu pracowniczego, nie może być kwalifikowane w inny sposób niż umowa o świadczenie usług.

Na ocenę nie ma wpływu fakt, iż codziennie od nowa ustalano zakres czynności (liczbę słoików, do których wykonawca miał zapakować ogórki) oraz że należność weryfikowano na koniec każdego dnia, zaś należność była rozliczana z uwzględnieniem ilości słoików. W przedsiębiorstwie te same czynności wykonywali pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę, z czego wynika, że co do zasady należało umowy te objąć obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym.

SN podkreślił, iż ustawa zasadnicza gwarantuje każdemu obywatelowi prawo do zabezpieczenia społecznego (art. 67 ust. 1 Konstytucji RP), zaś każdy wyjątek — a jest nim umowa o dzieło — nie może polegać na obejściu prawa ze szkodą dla wykonujących pracę w oparciu o umowy cywilnoprawne.

subskrybuj
Powiadom o
guest

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

32 komentarzy
Oldest
Newest
Inline Feedbacks
zerknij na wszystkie komentarze
32
0
komentarze są tam :-)x