O tym, że nie wolno sprzedawać produktów oznaczonych cudzym znakiem towarowym bez zgody producenta każdy wie. Zatem czy zakazane jest napełnianie butli gazem innego producenta, niż producent, którego logo widnieje na butli? (postanowienie Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2018 r., V KK 297/17).
Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą „Sprzedaż gazu — naprawa i montaż urządzeń gazowych” został oskarżony o napełnienie propan-butanem co najmniej 282 sztuk butli, na których znajdował się znak towarowy producenta gazu, do którego nie miał prawa — bo sprzedawany przez niego gaz pochodził od innego wytwórcy (art. 305 ust. 1 i 3 pwp).
art. 305 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej
Kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, zarejestrowanym znakiem towarowym, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Sąd prawomocnie uniewinnił oskarżonego od zarzutów, jednak pełnomocnik pokrzywdzonej spółki wniósł kasację, w której wskazał, że przestępstwo dotyczyło sprzedaży gazu, nie samych butli, zatem nie ma znaczenia, że sprzedający był właścicielem butli, przez co nie można też było powołać się na instytucję wyczerpania prawa ochronnego do znaku towarowego (art. 155 ust. 1 pwp).
art. 155 ust. 1 pwp
Prawo ochronne na znak towarowy nie rozciąga się na działania dotyczące towarów ze znakiem, polegające w szczególności na ich oferowaniu do sprzedaży lub dalszym wprowadzaniu do obrotu towarów oznaczonych tym znakiem, jeżeli towary te zostały uprzednio wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez uprawnionego lub za jego zgodą.
SN zauważył, że w orzecznictwie istnieją rozbieżności w ocenie pewnych przypadków obrotu towarami w opakowaniu wielokrotnego użytku — sytuacji, kiedy opakowanie jest oznaczone znakiem towarowym, ale służy do wprowadzania do obrotu innego towaru (do którego przedsiębiorca nie ma praw).
Literalnie odnosząc sytuację do normy prawnej napełnienie gazem butli, na której jest inny znak towarowy, stanowi czyn stypizowany w art. 305 par. 1 pwp (są takie wyroki sądów niższych instancji) — chyba że przyjąć, iż w istocie przedmiotem obrotu jest butla, zatem jej wprowadzenie do obrotu przy pierwszej sprzedaży prowadzi do wyczerpania prawa ochronnego na znak towarowy (są i takie wyroki). Jednakże w wyroku TSUE z 14 lipca 2011 r. (C-46/10) stwierdzono, że producent gazu nie może się sprzeciwić napełnianiu jego butli gazem pochodzącym od innego wytwórcy — a to dlatego, że ten kto kupił butlę z gazem, jest jej właścicielem, zatem napełnianie butli gazem innego producenta nie jest zakazane i nie może być kwalifikowane jako przestępstwo.
Co więcej ekonomiczna wartość znaku towarowego sprowadza się do samej butli, przez co w momencie jej sprzedaży dochodzi do wyczerpania prawa.
Powołując się na to orzeczenie SN stwierdził, że wyrok uniewinniający oskarżonego był prawidłowy, zatem kasacja została oddalona.