Stare i dobre pytanie: czy gmina może wpisać, w programie zwalczania bezdomności zwierząt, obowiązek sterylizacji suki? Czy jednak decyzja o kastracji i sterylizacji psów leży wyłącznie w gestii właściciela zwierzęcia?
prawomocny wyrok WSA w Kielcach z 28 września 2017 r. (II SA/Ke 587/17)
To właściciel ma prawo decydowania o tym, czy podda należące do niego zwierzę sterylizacji. Uzależnienie uśpienia ślepego miotu od poddania zwierzęcia sterylizacji przy braku na nią zgody właściciela narusza art. 11a ust. 3a ustawy o ochronie zwierząt.
W przyjętym programie opieki nad zwierzętami bezdomnymi rada gminy uzależniła prawo do usypiania ślepych miotów od obowiązku sterylizacji suki.
Skargę na uchwałę wniósł prokurator, którego zdaniem przepisy nie zezwalają na przyjęcie uregulowania uzależniającego przeprowadzenie zabiegu usypiania ślepych miotów od wysterylizowania suki, która się oszczeniła.
z art. 11a ustawy o ochronie zwierząt
2. Program, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:
4) obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt w schroniskach dla zwierząt;
6) usypianie ślepych miotów;
3a. Program, o którym mowa w ust. 1, może obejmować plan sterylizacji lub kastracji zwierząt w gminie, przy pełnym poszanowaniu praw właścicieli zwierząt lub innych osób, pod których opieką zwierzęta pozostają.
WSA podzielił stanowisko skarżącego: owszem, program opieki nad bezdomnymi zwierzętami może regulować kwestie kastracji i sterylizacji zwierząt, jednak skoro ustawa wymaga poszanowania praw ich właścicieli (art. 11a ust. 3a uoz), to nie można nikogo zmuszać do wysterylizowania suki, nawet pod pozorem skorzystania z prawa do usypiania ślepych miotów.
Podejmując uchwałę, która jest aktem prawa miejscowego, gmina nie może wykraczać poza granice wyznaczone ustawą, zatem mimo tego, że nie całość argumentów prokuratora okazała się trafna, sąd stwierdził nieważność zakwestionowanej uchwały w całości.