A skoro świat się dziś nie zawalił — słońce wstało rankiem, jak każdego ranka, komputery się włączyły, telefony działały, udało mi się nawet zalogować do mojego banku, etc. etc. — i to mimo tego, że gorączka jest większa niż 20 lat temu przy wejściu w życie Konstytucji RP! — czas chyba na kilka luźniejszych uwag dotyczących RODO.
Na początek krótkie pytanie: czy błędy zawarte w tekście RODO pozwalają nam ufać, że dokument został przetłumaczony na polski w sposób prawidłowy?
Ot, weźmy pod uwagę art. 47 RODO, który nosi tytuł „wiążące reguły korporacyjnych” — jako jedyny tytuł artykułu napisany jest małą literą i z tą dziwną gramatyką. W języku angielskim stoi „Binding corporate rules”, po francusku „Règles d’entreprise contraignantes”, po madziarsku „Kötelező erejű vállalati szabályok”, po niemiecku „Benennung eines Datenschutzbeauftragten” (Niemcy są niewiarygodni i niemiarodajny — wiadomo, że wielkich liter się u nich nadużywa).
To jednak oznacza, że ktoś, kto dopuścił RODO do publikacji w Dzienniku Urzędowym EU przepuścił babola — ten akurat jest raczej bezproblemowy, ale (przypominam sobie hece z tłumaczeniami zaraz po przyłączeniu Polski do EU) nie możemy wykluczać, że w innych częściach aktu mamy lepsze numery.
Niefart oczywiście polegałby na tym, że wiąże nas polski tekst GDPR — ale w najgorszym możliwym wariancie może się okazać, że tekst ten jest inny, niż przyjęty, co może implikować dalece nieoczekiwane rezultaty.
PS czy nowa ustawa o ochronie danych osobowych nie została przyjęta w trybie naruszającym zasady procedury legislacyjnej? Opublikowany na stronie Sejmu tekst przyjęty przez Senat mówi, że ustalenia PUODO stwierdzające naruszenie przepisów „wiążą sąd w postępowaniu o naprawnienie szkody wyrządzonej” (art. 97) — finalnie opublikowany akt posługuje się już formą „naprawienie”. Parlament przegłosował to, co przegłosował, taki błąd nie kwalifikował się do sprostowania (bo omyłka nie powstała na etapie druku Dziennika Ustaw) — więc?