W góry z psem: Jeseniki

A skoro tydzień temu znów rzuciło nas w lepsze miejsca, dziś czas na kilka zdjęć o tym jak fajnie jest pojechać w góry z psem — tym razem w Jeseníky (polska nazwa to ponoć Jesioniki, ale przyznam, że mnie po głowie kołacze jedynie słuszna, bo wymyślona przeze mnie Jeseniki — wybaczcie, ale tak będę o tych pięknych górach mówić).

Dla uporządkowania tematu: Jeseniki to pasmo położone w Sudetach Wschodnich, głównie w Republice Czeskiej — ale nie w Czechach, lecz na Morawach (podkreślam, bo mi strasznie zgrzyta mówienie „Czechy” jak leci). Dzielą się na Niski Jesionik (Nízký Jeseník), Góry Opawskie (ich maluśki kawałek leży w Polsce) i wyżynę Hanušovicką (Hanušovická vrchovina) — oraz Wysoki Jesionik (Hrubý Jeseník), czyli ich najwyższą część (ze średnio pięknym szczytem Praděd o wysokości 1491 m n.p.m.), w której przewędrowaliśmy dwa, nieco burzowe, nieco duszne, ale naprawdę piękne dni.

Co ciekawe, chociaż Jeseniki leżą taka blisko polskiej granicy — rzut beretem od Stronia Śląskiego — to był nasz debiut w tych górach. Pierwsze wrażenie? Są naprawdę cholernie rozległe, a wrażenie bliskości jest dość pozorne, bo z miejscowości Jeseník na południe, czyli w najwyższe partie gór, jedzie się dobre 50 km, momentami niezłymi serpentynami.

A teraz, zgodnie z niepisaną zasadą — maksimum obrazów, minimum słów.

To był nasz pierwszy, ale na pewno nie ostatni wypad w Jeseniki. Jakby komuś przyszło do głowy ruszyć naszymi śladami — tak to szło:

• dzień 1: sedlo Hvězda — dolina Bílej Opavy (żółtym szlakiem) — chata Barborka — Praděd — chata Švýcárna — zejście niebieskim szlakiem przez Silonovą trasę do Sedla pod Lyrou;
• dzień 2: przełęcz Skřítek — Ztracené kameny — Pecný — útulna Jelení studánka — Velký máj — Jelení studánka — Čertova stěna — powrót do przełęczy Skřítek nieoznakowaną drogą przez las.