Czy skargę nadzwyczajną należy wnieść przed skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia — czy jest całkiem odwrotnie?

A teraz coś z kompletnie innej beczki: czy skarga nadzwyczajna (ten super-środek przeciwko niesprawiedliwości orzeczniczej) jest „najstarszą kartą” w talii — czy jednak na końcu jest skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, co implikuje dość istotne konsekwencje dla stron? (postanowienie Sądu Najwyższego z 30 sierpnia 2018 r., III CNP 9/18).

Orzeczenie wydano w sprawie ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku oddalającego powództwo o stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży nieruchomości.
Wnosząc skargę powódka zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi oczywiste naruszenie przepisów prawa skutkujące wyrządzeniem jej szkody — a także wskazała, iż nie jest możliwa jego zmiana lub uchylenie przy zastosowaniu innych środków prawnych, np. wznowienia postępowania.

Sąd Najwyższy odrzucił skargę ze względu na niewyczerpanie innych możliwości podważenia orzeczenia (art. 424(8) par. 2 kpc). Warunkiem dopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest brak możliwości użycia innych środków prawnych (art. 424(1) par. 1 kpc) — obowiązkiem strony, która zamierza dochodzić odszkodowania od państwa (art. 417(1) par. 2 kc) jest uprzednie wykorzystanie wszystkich istniejących środków prawnych dla obrony jej interesów.

art. 89 par. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym
Jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego lub sądu wojskowego kończącego postępowanie w sprawie może być wniesiona skarga nadzwyczajna, o ile:
1) orzeczenie narusza zasady lub wolności i prawa człowieka i obywatela określone w Konstytucji lub
2) orzeczenie w sposób rażący narusza prawo przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, lub
3) zachodzi oczywista sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego
— a orzeczenie nie może być uchylone lub zmienione w trybie innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia.

Jednakże cztery tygodnie wcześniej (przed wniesieniem skargi) do polskiego systemu prawnego wprowadzono skargę nadzwyczajną — kolejny nadzwyczajny środek zaskarżenia (art. 89 ustawy o SN). Skarga nadzwyczajna ma na celu eliminację rażąco wadliwych prawomocnych orzeczeń; skutkiem uwzględnienia skargi jest uchylenie zaskarżonego orzeczenia — ma ona charakter kasatoryjny, prowadzi więc do usunięcia „szkody judykacyjnej” (art. 95 ustawy o SN) — przeto powinnością skarżącego jest wykazanie, iż wzruszenie zaskarżonego wyroku nie jest możliwe przy zastosowaniu skargi nadzwyczajnej.

W konsekwencji oznacza to, iż wnosząc skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia należy wykazać, iż do uprawnionego organu (w szczególności Prokuratora Generalnego i RPO, art. 89 par. 2 ustawy o SN)  został złożony wniosek o wniesienie skargi nadzwyczajnej — i że nie został on uwzględniony.
Skoro zatem skarżąca nie wyczerpała przysługujących jej możliwości prawnych — nie przysługuje jej możliwość żądania stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zatem skarga podlega odrzuceniu.

subskrybuj
Powiadom o
guest

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

8 komentarzy
Oldest
Newest
Inline Feedbacks
zerknij na wszystkie komentarze
8
0
komentarze są tam :-)x