Zmiana powództwa w toku sprawy nie podlega doręczeniu „nawzajem bezpośrednio” (III CZP 31/18)

A skoro dziś rano było o wyroku, który właściwie może być interesujący tylko dla adwokatów i radców prawnych, to później będzie o świeżutkiej uchwale SN, która dotyczy tylko adwokatów i radców prawnych — a dokładnie, która wyjaśnia, iż chociaż rozszerzenie powództwa jest pismem „w toku sprawy”, to jednak podlega doręczeniu przez sąd.

uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2018 r. (III CZP 31/18)
​Odpis pisma procesowego zawierającego rozszerzenie powództwa nie podlega doręczeniu na podstawie art. 132 § 1 kpc.

Uchwałę podjęto na wniosek Pierwszego Prezesa SN, zaś przedstawione zagadnienie brzmiało następująco:

Czy odpis pisma procesowego wniesionego w toku procesu przez profesjonalnego pełnomocnika strony powodowej, które obejmuje rozszerzenie powództwa, podlega doręczeniu pełnomocnikowi strony przeciwnej w sposób przewidziany w art. 132 § 1 kpc, czy też znajduje do niego zastosowanie § 1(1) tego przepisu, zobowiązujący pełnomocnika powoda do złożenia odpisu tego pisma w sądzie, w celu jego urzędowego doręczenia stronie przeciwnej?​

Wątpliwości dotyczyły przepisu przewidującego obowiązek bezpośredniego doręczania sobie, „w toku sprawy”, odpisów określonych pism między pełnomocnikami (pod warunkiem, że obie strony są zastępowane przez profesjonalistów). Adwokat czy radca prawny nie musi korzystać z sądu jako „pośrednika”, wystarczy, że wyśle odpis pisma bezpośrednio do pełnomocnika drugiej stronie, a sądowi złoży stosowne oświadczenie.

Tymczasem zdaniem wnioskodawczyni art. 132 par. 1(1) kpc, określający pisma, które muszą być przekazywane przez sąd (m.in. pozew wzajemny, apelacja, skarga kasacyjna), chociaż wygląda na katalog zamknięty — i brak w nim pisma stanowiącego zmianę powództwa — nie może prowadzić do sytuacji, w której sąd traci kontrolę nad przebiegiem postępowania, a przeciwnik procesowy nie wie czy pismo wywarło skutek. Co więcej rozszerzenie powództwa jest de facto pozwem, przeto powinno podlegać doręczeniu przez sąd (por. uchwała SN z 21 stycznia 2016 r., III CZP 95/15, w której wyrażono pogląd identyczny z omawianym).

art. 132 par. 1-1(1) kpc
§ 1. W toku sprawy adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy oraz radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej doręczają sobie nawzajem bezpośrednio odpisy pism procesowych z załącznikami. W treści pisma procesowego wniesionego do sądu zamieszcza się oświadczenie o doręczeniu odpisu pisma drugiej stronie albo o jego nadaniu przesyłką poleconą. Pisma, niezawierające powyższego oświadczenia, podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku.
§ 1(1). Przepis § 1 nie dotyczy wniesienia pozwu wzajemnego, apelacji, skargi kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu od wyroku zaocznego, sprzeciwu od nakazu zapłaty, zarzutów od nakazu zapłaty, wniosku o zabezpieczenie powództwa, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i skargi na orzeczenia referendarza sądowego, które należy złożyć w sądzie z odpisami dla strony przeciwnej.

Jednak w orzecznictwie spotyka się także pogląd przeciwny: iż zmiana powództwa jest po prostu jednym z pism w toku sprawy, zatem pełnomocnicy powinni je sobie doręczać bezpośrednio (wyrok SN z 11 lutego 2015 r., I PK 123/14) — bo skoro przepis nie wymienia pisma takiego rodzaju, to nie można go wykładać rozszerzająco (zwłaszcza, że zaliczono pozew wzajemny).

W wydanej dziś uchwale Sąd Najwyższy podtrzymał wcześniejsze stanowisko — iż niezależnie od tego, że pismo stanowiące rozszerzenie powództwa nie jest wymienione w art. 132 par. 1(1) kpc, to jego doręczenie w toku sprawy powinno następować poprzez sąd.

subskrybuj
Powiadom o
guest

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

7 komentarzy
Oldest
Newest
Inline Feedbacks
zerknij na wszystkie komentarze
7
0
komentarze są tam :-)x