Dawno nie było nic o z frazą „koronawirus”… nadrabiając to zaniedbanie: skoro jakiś czas temu było o tym, że przebywanie na kwarantannie wyklucza przyjęcie fikcji doręczenia, dziś czas na kilka zdań o tym, że dobrowolna kwarantanna strony po kontakcie z chorym na COVID-19 usprawiedliwia wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym (postanowienie NSA z 14 lipca 2021 r., II GZ 229/21).
Sprawa dotyczyła wniesionego przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny zażalenia na przywrócenie terminu do wniesienia skargi — terminu, któremu strona uchybiła ze względu poddanie się dobrowolnej samoizolacji po kontakcie z osobą zakażoną koronawirusem, a więc nie wychodziła z domu. Dzień po upływie terminu na wniesienie skargi strona wykonała test przesiewowy, aby po uzyskaniu negatywnego wyniku, z zachowaniem 7-dniowego terminu, złożyć stosowny wniosek.
art. 86 par. 1 ustawy — prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Zdaniem BFG przywrócenie terminu do wniesienia skargi było bezzasadne, ponieważ nie doszło do uprawdopodobnienia okoliczności jego uchybienia (art. 87 par. 2 ppsa) — no i była możliwość złożenia skargi poprzez elektroniczną skrzynkę podawczą (art. 12b ppsa).
Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał, że sąd powinien przywrócić termin jeśli strona nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, zaś treść wniosku powinna wskazywać przyczyny uchybienia — okoliczności te jest władny ocenić wyłącznie sąd. Dobrowolna kwarantanna strony uzasadnia wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności — bo przecież wszyscy znają ogólną sytuację pandemiczną w kraju i „szeroko pojętej służbie zdrowia”. Owszem, strona miała prawo wnieść skargę za pomocą środków komunikacji elektronicznej — ale taka forma jest uprawnieniem strony, a nie przymusem ustawowym.
Oznacza to, że skarga nie została wniesiona z zachowaniem terminu wskutek przyczyny, której nie dało się uniknąć „nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku”, przeto postanowienie WSA o przywróceniu terminu było prawidłowe.