A teraz coś z całkiem innej beczki, czyli zapamiętajcie raz na zawsze, że wyrok wydany przez sędziego delegowanego „na czas pełnienia funkcji” podlega uchyleniu ze względu na nienależycie obsadzony sąd (wyrok Sądu Najwyższego z 2 września 2021 r., V KS 24/21).
Orzeczenie dotyczyło wyroku uznającego oskarżonego winnym przestępstwa z art. 231 par. 2 kk.
Badając wniesioną przez obronę kasację Sąd Najwyższy stwierdził, że wprawdzie przedstawione zarzuty nie są merytorycznie trafne, aczkolwiek środek należy uznać za zasadny ze względów formalnych — ponieważ wyrok wydał nienależycie obsadzony sąd, a to dlatego, iż orzekał wadliwie delegowany sędzia. (Pozostawione w uzasadnieniu informacje pozwalają stwierdzić, że sędzią tym był Jarosław Dudzicz, członek Krajowej Rady Sądownictwa, a także aktywny internauta, por. „Sędzia Jarosław Dudzicz i antysemicki wpis. Reakcja KRS”).
art. 77 par. 1 pkt 1 ustawy o ustroju sądów powszechnych
Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego lub czynności administracyjnych:
1) w innym sądzie równorzędnym lub niższym, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach także w sądzie wyższym, mając na względzie racjonalne wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego oraz potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami poszczególnych sądów,
— na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata, albo na czas nieokreślony.
Sęk w tym, że przepisy pozwalają na delegowanie sędziego do innego sądu wyłącznie na czas określony (maksymalnie 2 lata), albo na czas nieokreślony, przy czym pojęcia te należy rozumieć literalnie (por. „Wadliwe delegowanie sędziego oznacza nienależycie obsadzony sąd”). Tymczasem zasiadający w składzie sędzia został delegowany przez Ministra Sprawiedliwości „od 29 listopada 2017 r. na czas pełnienia funkcji prezesa Sądu Okręgowego” — czyli ani na czas określony, ani nieokreślony. Sytuacja ta jest szczególnie rażąca biorąc pod uwagę, iż zakwestionowany wyrok zapadł 19 kwietnia 2021 r. — czyli po upływie 2 lat od początku delegowania.
Uchylając zaskarżony wyrok ze względu na nienależytą obsadę sądu (art. 439 par. 1 pkt 2 kpk) SN podkreślił, że wyrokowanie przez sędziego delegowanego z pogwałceniem ustawy oznacza także naruszenie prawa do sądu, który powinien być niezawisły i bezstronny, ale też właściwego i ustanowiony ustawą (art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka). Co więcej widząc nieprawidłowości w delegowaniu sędziego trzeba reagować, ponieważ uchylanie wadliwych orzeczeń zapobiega wnoszeniu skarg do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (i zasądzaniu odszkodowań od Polski), zaś wyłapywanie takich uchybień należy traktować jako wzmacnianie zaufania do sądów — a jeśli Prokurator Generalny ma inny pogląd, to powinien wystąpić o wydanie uchwały.
Zamiast komentarza: jeśli ktoś jeszcze uważa, że cały nalot władzy politycznej (na sądownictwo i na inne instytucje tego państwa) podyktowany jest czymkolwiek innym niż zwykłym „TKM”… to nie mogę uwierzyć, że można być tak ślepym. Miało być prawo i sprawiedliwość, uczciwość i czyste ręce — a mamy przejęcie Krajowej Rady Sądownictwa (oczywiście przy współudziale tzw. Trybunału Konstytucyjnego), mamy nominatów przepychanych przez tę KRS, mamy prezydenta, który mianuje sędziów wbrew zasadom — mamy wreszcie ministra Ziobrę, który przepycha tych nominatów w górę… Mamy wreszcie Pierwszą Prezeskę Sądu Najwyższego, która właściwie nie wie co zrobić — a więc rozważa zawieszenie sędziów SN (!), którzy śmią „podważać status” nieprawidłowo powołanych sędziów…
PS zwracam też uwagę na sześć wyroków NSA z 21 września 2021 r. uchylających uchwały KRS przedmiocie przedstawienia (nieprzedstawienia) wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych (II GOK 8/18, II GOK 10/18, II GOK 11/18, II GOK 12/18, II GOK 13/18, II GOK 14/18).