W ramach krótkiego kursu prawa karnego, na bazie ustawy o ochronie zwierząt: czy osoba, która podaje narzędzie i zachęca do zatłuczenia zwierzaczka, będzie odpowiadać za sprawstwo kierownicze zabicia zwierzęcia ze szczególnym okrucieństwem? (nieprawomocny wyrok SR w Sandomierzu z 19 lipca 2021 r., II K 395/20).
Sprawa dotyczyła dwóch młodocianych mężczyzn, którzy zmusili małoletnich do zabicia rannego zająca — jeden podał klucz do kół, drugi okrzykami nakazał bić zwierzę, co potraktowano jako podżeganie i sprawstwo kierownicze dokonanego ze szczególnym okrucieństwem zabicia zwierzęcia (art. 18 par. 1-2 kk w zw. z art. 35 ust. 2 uoz).
art. 18 § 1-2. kodeksu karnego
§ 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu.
§ 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.
Do zdarzenia doszło podczas jazdy autem: zając wskoczył pod koła samochodu, kierowca stwierdził, że ranne zwierzę trzeba dobić, więc dobył z bagażnika klucz do kół, podał młodym pasażerom, aby (wraz z kolegą) zagrzewać dzieci okrzykami („kurwa dawaj”, „no dojeb go”) do zadawania razów. Cała sytuacja została rzecz jasna sfilmowana sprytfonem, a filmik oczywiście został wrzucony do sieci (dzięki czemu posłużył jako dowód przestępstwa).
Sąd przypomniał, iż sprawstwo kierownicze polega na kierowaniu bezpośrednim wykonawcą czynu zabronionego, który jest „narzędziem”, przy pomocy którego sprawca kierowniczy dokonuje przestępstwa, sprawując nad nim władztwo. Podżeganie polega na nakłanianiu innej osoby, w dowolny sposób („gestem, mimiką, słowem lub radą czy groźbą”) do popełnienia czynu zabronionego, przy czym podżeganie zawsze musi mieć postać działania i możliwe jest wyłącznie w zamiarze bezpośrednim. Natomiast szczególne okrucieństwo wobec zwierząt definiowane jest jako działania charakteryzujące się „drastycznością form i metod, a zwłaszcza działanie w sposób wyszukany lub powolny, obliczony z premedytacją na zwiększenie rozmiaru cierpień i czasu ich trwania”.
Wręczenie ciężkiego klucza do kół i wydawanie polecenia zabicia zwierzęcia w tak drastyczny sposób — drastyczny także przez to, że cierpienia nie były krótkotrwałe, a jego śmierć nie nastąpiła szybko — stanowi sprawstwo kierownicze przestępstwa zabicia zwierzęcia ze szczególnym okrucieństwem. Ba, całokształt zachowania, czyli nagrywanie przebiegu zdarzenia i późniejsze udostępnienie go w internecie wskazuje, że oskarżonym w ogóle nie chodziło o w miarę humanitarne skrócenie cierpień, ale uczynili sobie z męczenia zająca „zabawę pełną śmiechów, przekleństw i wzajemnego podpuszczania”.
Uznając oskarżonych winnymi przestępstwa sąd skazał ich na 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata (poddając w tym okresie, jako młodocianych, dozorowi kuratora), orzekł 2-letni zakaz posiadania zwierząt, a także orzekł po 2,5 tys. złotych nawiązki na organizację społeczną zajmującą się zwierzętami.
Zamiast komentarza: brak mi słów, jak zawsze w takim przypadku.