„Każdy sprzedawca od 28 maja 2022 r. będzie musiał…”

Krótko i na temat, bo jakbym miał pisać o tym, czego nie ma, to bym poszedł z torbami: przez media idzie ostatnio fala tekstów o powinnościach, które spadają na sprzedawców internetowych, w związku z wejściem w życie dyrektywy Omnibus — „28 maja 2022 r.” — i srogich karach zaniemanie wdrożonych owych obowiązków. No to ja, niestety, twierdzę, że wszystkie te media powielają jakąś bzdurę — której nie weryfikują w żaden sposób, bo przecież we współczesnym pseudo-dziennikarstwie wcale nie o to chodzi…

Dalej będzie w punktach, bo tak prościej:

• rzeczywiście jest coś takiego jak dyrektywa 2019/2161 z 27 listopada 2019 r. dot. lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta („dyrektywa omnibus”);
• faktycznie dyrektywa wprowadza pewne ograniczenia jeśli chodzi o wolną-amerykankę w reklamie i marketingu;
• na przykład „plasowanie” ofert w wynikach wyszukiwania na internetowej platformie handlowej będzie nadal dozwolone — aczkolwiek usługodawca będzie musiał wyraźnie podać, że konkretny wynik został wyświetlony w odpowiedzi nie ze względu na dopasowanie do słowa kluczowego, lecz ze względu na to, że ma z tego dodatkową korzyść;

• prawdą też jest, że w dyrektywie 98/6/WE pojawiły się przepisy nakazujące podać, przy obniżce ceny towaru, cenę wcześniejszą (stosowaną przez okres nie krótszy niż 30 dni) — chodzi tu oczywiście o to, żeby nie było odczapnych obniżek, których nikt nie ogarnia;
• i nawet pojawia się wymóg ograniczenia wykorzystywania treści dostarczanych przez usługobiorców korzystających z usług cyfrowych;
• a wszystko to pod rygorem odpowiednich sankcji — do 4% rocznego obrotu przedsiębiorcy — nihil novi, bo przecież ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym oraz ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów najeżona jest takimi rozwiązaniami, a wszystkie firmy mają je w małym palcu i się stosują;
• no i nie da się ukryć, że państwa członkowskie powinny dokonać transpozycji dyrektywy — stosują wynikające z niej regulacje — „od dnia 28 maja 2022 r.”…

Ale przecież Polska jest państwem suwerennym i nikt nam nie będzie zawracał Wisły kijem, ni dzieci nam germanił, prawdaż? no to jedziemy dalej:

• wśród „wiszących” w RCL projektów mamy dwa dokumenty odnoszące się do ochrony konsumentów i związanych z tym obowiązków przedsiębiorców: pierwszy to projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta oraz ustawy – Kodeks cywilny (z grudnia 2020 r.), drugi — ten, który wykonuje „dyrektywę omnibus” — projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach konsumenta oraz niektórych innych ustaw (z lipca 2021 r.);
• (osobiście nazywam takie dokumenty przedprojektami, bo projektem staną się w momencie wykonania przez Radę Ministrów inicjatywy ustawodawczej);
• prawdą jest, że ten drugi przedprojekt przenosi szereg tych rozwiązań do polskiej ustawy o prawach konsumenta: nakłada na internetowe platformy internetowe dodatkowe obowiązki informacyjne,
• natomiast „podawanie wyników wyszukiwania w odpowiedzi na wyszukiwanie internetowe konsumenta bez wyraźnego ujawnienia płatnej reklamy lub płatności dokonanej specjalnie w celu uzyskania wyższego plasowania produktów w ramach wyników wyszukiwania” będzie traktowane jako nieuczciwa praktyka rynkowa polegająca na wprowadzaniu konsumentów w błąd;

art. 2 pkt 11 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (projekt)
plasowaniu — rozumie się przez to przyznawanie określonej widoczności produktom lub wagi nadawanej wynikom wyszukiwania przez przedsiębiorców udostępniających funkcję wyszukiwania internetowego w formie, w jakiej zostało przedstawione, zorganizowane lub przekazane niezależnie od wykorzystanych środków technologicznych;

• a organizatorzy „wycieczek zakupowych” nie będą mogli pobierać zapłaty za usługi i towary na miejscu — konsument będzie zobowiązany do uregulowania należności dopiero po upływie okresu na odstąpienie od umowy (który to okres wydłuża się do 30 dni od jej zawarcia);
• zmienić się mają zasady wykorzystywania przez usługodawców danych klientów po odstąpieniu od umowy o dostarczanie treści cyfrowych lub świadczenie usługi cyfrowej;
• ba: zakazane i karane będą fejkowe opinie klientów (i to nawet wówczas gdy przedsiębiorca „nie podjął uzasadnionych i proporcjonalnych kroków w celu sprawdzenia, czy opinie te pochodzą od tych konsumentów”!);
• no i będzie też obowiązek rzetelnego informowania o obniżkach cen — przy towarze w sklepie, w reklamach, etc.;

• w przypadku nieprawidłowego podawania cen Inspekcja Handlowa będzie mogła ukarać sprzedawcę karę do 20 tys. złotych (do 40 tys. złotych przy potrójnej recydywie w ciągu 12 miesięcy);
• natomiast UOKiK dostaje możliwość — jeśli nie będzie możliwe ustalenie obrotów przedsiębiorcy — nałożenia kary za przekręty do 2 mln euro.

No ale przecież Polska jest nie tylko suwerenna, ale i praworządna, więc pamiętając, że dyrektywa podaje datę 28 maja 2022 r., zwrócić też uwagę muszę, iż:

• w ciągu blisko 6 miesięcy przedprojekt dotarł zaledwie (miesiąc temu) do Komisji Prawniczej RCL (i chyba troszkę tam ugrzązł)
• przeto nie wiadomo kiedy wpłynie do Izby Poselskiej jako pełnoprawny projekt;
• natomiast sam w sobie dokument zakłada 3-miesięcznie vacatio legis (a przecież procedura legislacyjna też musi potrwać — obóz rządzący potrafi zdziałać cuda, ale przecież nie w takich sprawach, prawdaż?).

Podsumowując: ten 28 maja 2022 r. to takie małe Radio Erewań, no ale cóż — gdyby mi płacili za pisanie o powielanych w mediach bzdetach, byłbym najbogatszym człowiekiem na świecie i kupiłbym sobie nie tylko Teslę, ale także Twittera ;-)