A teraz coś z całkiem innej beczki, czyli kilka zdań o kolejnym tanim czeskim sikaczu, którego wybitnym reprezentantem jest Březňák světlý.
Na początek, jak zawsze, garść suchych faktów: Březňák jest marką piwa należącą do pivovaru Březňák z miejscowości Velké Březno; kilkanaście lat temu browar kupił koncern Heineken (rozpychają się wszędzie…), aktualnie w gamie spółki Heineken Česká republika, a.s. są także takie marki jak Krušovice, Starobrno i Zlatopramen. Obecnie Březňák warzy najwyraźniej tylko cztery odmiany piwa (przysiągłbym, że kiedyś było coś jeszcze), ale za to gama obejmuje trzy przecudne smaki: ležáka, jedenáctkę, ležák staré školy, a także bohatera dzisiejszego dnia, czyli světlý. (Dla jasności: strzelam, że smaki są przecudne, bo z opisu na stronie wynika, że trzy pierwsze niespecjalnie różnią się składem, a zawartość alko 3,8% podpowiada, że przy kufelku można bawić się przednio i długo; nieco różnić musi się ten oldskól, którego chętnie bym popróbował…)
(Skądinąd z piwem, podobnie jak ze wszystkim, jest tak, że każdemu smakuje to, co mu pasuje — u mnie dochodzi jeszcze filozoficzne przekonanie, że w świecie zero-waste, gdzie w cenie jest minimalizm i niskoemisyjność, warto umieć cieszyć się rzeczami prostymi i tanimi.)
(Dobrze mieć też wybór, choćby taki, jaki oferuje ten pivovar — zwracam uwagę, że w ofercie Zlatopramena jest piwo o nazwie 11 světlý ležák — więc Březňák jest lepszy, bo można się bardziej podelektować i poodkrywać niuanse ;-)
Wracając ad rem: ja takie właśnie piwo lubię najbardziej, ponieważ jest nienachalne w smaku, dobrze gasi pragnienie w upalny dzień, zwykle jest niedrogie (hmm za takiego Braníka biorą już prawie 45 koron…) — no a porządny czeski sikacz to jest to! w przeciwieństwie do krajowego badziewia, które niestety jest tylko przesłodzoną lurą (czy miliony Czechów mogą się mylić?).
I to by było na tyle, na razie.
(Březňák světlý, zakupiony w półtoralitrowej butelce PET — bo nadal uwielbiam taki sposób konfekcjonowania piwa, fot. Olgierd Rudak, CC-BY 2.0)