Idąc dalej tropem praw i obowiązków posiadaczy kart płatniczych oraz akceptantów (mówiąc po ludzku: sklepów akceptujących karty i inne instrumenty płatnicze) dochodzimy do kolejnego pytania: czy i w jakich przypadkach sprzedawca może zatrzymać kartę płatniczą?
Pośrednią odpowiedź przynosi art. 59f ust. 2 uup, który rzeczywiście zezwala sprzedawcy na zatrzymanie karty płatniczej, jednak wyłącznie w ściśle określonych przypadkach, a mianowicie (odesłanie do art. 59e uup):
- użycie karty, której termin ważności upłynął;
- próbę płatności kartą zablokowaną;
- niezgodność podpisu na karcie z podpisem na slipie (to już przeszłość w czasach kart na PIN i zbliżeniowych);
- użycie karty przez osobę nieuprawnioną — czyli jeśli weryfikacja tożsamości płacącego będzie negatywna;
- a także otrzymanie takiej dyspozycji od agenta rozliczeniowego (w praktyce jest to chyba najczęściej polecenie na ekraniku terminala „ZATRZYMAĆ KARTĘ”).
art. 59f ust. 2 ustawy o usługach płatniczych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1572)
Akceptant może zatrzymać instrument płatniczy w przypadku, o którym mowa w art. 59e pkt 1-3 i 5, a ponadto w przypadku otrzymania od agenta rozliczeniowego polecenia zatrzymania instrumentu płatniczego.
Dla rozwiania wątpliwości (i uprzedzając część oczekiwanych pytań):
- odmowa okazania dokumentu tożsamości przez płacącego nie może być podstawą do zatrzymania karty — jeśli kupujący nie chce pokazać dokumentu można tylko i wyłącznie odmówić przyjęcia zapłaty w ten sposób, ale nie można zabrać karty;
- zatrzymanie karty nie oznacza prawa do jej zniszczenia (przecięcia) — nie wiem jak obecnie wyglądają umowy dotyczące terminali, ale literalnie rzecz ujmując „zatrzymać” to zatrzymać, bo może później (po wyjaśnieniu sprawy) oddać.
Natomiast zważywszy, że przepis nie odnosi się wyłącznie do kart płatniczych, ale do wszystkich instrumentów płatniczych (cokolwiek inżynierowie wymyślą) — możemy sobie pogdybać czy uprawnienie dotyczy także np. telefonów, przy użyciu których korzysta się z różnych Blików i podobnych…