Podsumowanie kolejnej passy trunków jesienno-zimowych (następna enorecenzja z pewnością będzie poświęcona czemuś jaśniejszemu w odcieniu — otrzymana niespodzianie flaša Sankt Clemensa już się chłodzi) przypadło w udziale czerwonemu wytrawnemu winu Vinařství Ludwig Modrý Portugal pozdní sběr 2021…
…zaś jako wypełniacz dzisiejszego tekstu posłużyć musi kolejny powrót do przeszłości, który powrotem właściwie nie jest — bo chociaż dziecięciem w kolebce muzycznej edukacji oczywiście o takie kapele jak The New York Dolls oraz Kiss się otarłem, ale raz-dwa odrzuciłem je jako okropny, głupawy chłam, zaprzeczenie prawdziwej surowości… sam już nie wiem co jeszcze.
Tymczasem okazuje się, że cały ten glam nierzadko przykrywał całkiem fajny kawałek solidnego rocka, zaś cyrkowy anturaż… no cóż, jeden do pracy przywdziewa kitel, inny togę, jeszcze ktoś szorty — a oni te bajkowe zbroje i mejkap rodem ze snu szaleńca.
Z New York Dolls sprawa jest jeszcze ciekawsza, bo trafiłem na nich ongiś na bazie mego zainteresowania punk rockiem… aby od razu się rozczarować i stracić ich kompletnie z radaru (było o tyle łatwiej, że w tym czasie kapela ta już od dawna nie istniała) — na tyle dobrze, że całkowicie przeoczyłem, że dwie dekady temu „laleczki” zreintegrowały się, aby później znów zaprzestać działalności… co nie zmienia faktu, że byli świetni — moim zdaniem ogólnie ciekawsi niż the Rolling Stones.
Wracając na chwilę ad rem: ten Modrý Portugal okazał się kolejnym solidnym kawałkiem morawskiej winiarskiej roboty — co nie zmienia faktu, że w tym roku wyjątkowo wyglądam wiosny, a skoro ona tuż za progiem, to oznacza, że to ostatnie czerwone „zrecenzowane” na tutejszych łamach… i tak aż do końca września.)
Darz bór!!
(Vinařství Ludwig Modrý Portugal pozdní sběr 2021; fot. Olgierd Rudak, CC BY-SA 4.0)