Góry Bialskie (z psiapsiółką, a jakże)

Lubicie sobie czasem poteoretyzować i pospierać się z tej okazji? Ja też… popatrzmy więc na takie Góry Bialskie, które część badaczy zalicza do Gór Złotych (Czesi w ogóle nie mają tego problemu — u nich są to po prostu Rychlebské hory), ale przecież tak niewiele dzieli je (fizjograficznie, geograficznie) od Masywu Śnieżnika, że śmiało można myśleć o nich jako o całości. No ale być może to jest tak, że jeśli Sudety mają zasłużyć na miano łańcucha górskiego, to przecież musi na nie składać się określona liczba pasm…
…ale można też po prostu ruszyć cztery litery i naocznie sprawdzić jak sprawy się mają.


Góry Bialskie
Góry Bialskie powitały nas wspaniałą jesienną aurą — na takie kolorki polowałem od kilku tygodni, bo przecież jesień jest najpiękniejszym miejscem świata (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Góry Bialskie psem
Kuata rzadko bywa niewzruszona na widok drogi trawersującej zbocze — psinka kocha góry, a najbardziej takie, na które nie trzeba się wdrapywać (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

pies góry
Co nie zmienia faktu, że psiapsiółka górską turystykę w takich warunkach — kilka stopni na plusie, okazjonalnie jakieś spłachetki śnieżku — uważa za optymalną (fot. Olgierd Rudak, CC-BY 2.0)

Naszą wędrówkę zaczęliśmy w przeuroczych Bielicach, skąd — początkowo drogą wzdłuż Białej Lądeckiej, a później szlakiem Kurierów Solidarności (który na tym odcinku jest po prostu błotną rynną zrujnowaną przez drwali), i tak aż na graniczną Iwinkę (Jivinę), skąd już tylko rzut beretem na Rudawiec (Czesi zwą go Polská hora, całkiem adekwatnie do sytuacji w Polsce).
Rudawiec okazał się dość popularnym celem wycieczek (strzelam, że lekką tłumność zawdzięcza głównie koronie gór Polski — większość ekip zawraca odbiwszy się od słupka z tabliczką; zabawne, że jakkolwiek liczyć Rudawiec nie jest najwyższym wierzchołkiem Gór Bialskich lub Złotych), ale naprawdę warto się nań wdrapać — głównie jednak ze względu na rewelacyjne widoki rozpościerające się kilkanaście metrów pod wierzchołkiem (taki Śnieżnik wart jest wszy).


Góry Bialskie psem
Góry Bialskie są nieprzeciętnie urokliwe, a ścieżka prowadząca ich grzbietem bije rekordy piękna — nawet jeśli momentami idzie się po kostki w błocie (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Rudawiec
….natomiast Rudawiec jest nudny jak flaki z olejem — sytuację ratuje świetna miejscówka kilkadziesiąt metrów z boczku, skąd rysują się wybitne widoki na południowy zachód… (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Śnieżnik widok Rudawca
..dzięki czemu przekonaliśmy się po raz kolejny, że Śnieżnik też należy do tych górek, które najlepiej wyglądają z pewnego dystansu (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Posiedziawszy, odsapnąwszy i popodziwiawszy widoki podreptaliśmy dalej, cały czas ścieżką wiodącą wzdłuż granicy, przez Rude Krzyże, aż do odbicia na szlak czerwony (zdecydowanie mniej fascynujący) prowadzący ku Chacie Paprsek. Noclegów nie ma, sala jadalna zamknięta — całkiem niezła kolejka wije się przed drzwiami (rzecz miała miejsce dzień przed ustanowieniem kolejnych obostrzeń, więc ludziska korzystali) — ale gastronomia działa, więc skusiliśmy się na naprawdę fajne borůvkové knedlíky (tylko 45 korun za całkiem solidnego pampucha). No i znów widoki (nieco przesłonięte koronami świerków), bo przecież stamtąd już tylko dolina dzieli nas od Hrubego Jeseníka.
Pojadłszy, posiedziawszy… (siedzenie i gapienie jako sens górskich wypadów zostało mi jeszcze z wyjazdów w Alpy) przekonaliśmy się, że czas leci nieubłaganie, zwłaszcza po przestawianiu zegarków, co w naszym przypadku oznaczało pewne skrócenie tematu i powrót do Bielic najkrótszą drogą (która okazała się nie mniej malownicza niż poprzednie).


granica Góry
Wbrew informacjom medialnym: wypady terenowe i do parków nie jest aktualnie w Czeskiej Republice zakazane, ale wyjechać można tylko do własnego domku — bo hotele i chaty i tak mają zakaz przyjmowania gości (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Góry Bystrzyckie
Góry Bialskie są naprawdę urzekające — a przewspaniałe jest to, że bardzo mało tu wyasfaltowanych i wyżwirowanych dróg (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Góry Bialskie psem
A jako bonus tradycyjna fota — spod wierzchołka Rudawca, ze Śnieżnikiem w tle (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Dla chętnych do ruszenia na ślad przez Góry Bialskie odnośnik do serwisu Mapy.cz: Bielice — Iwinka — Rudawiec (1106 m n.p.m.) — Rude Krzyże — nad Aloisovým pramenem — Paprsek (całkiem niezłe borůvkové knedlíky za 45 korun) — Bielice. Cała traska zajęła nam (z posiedzeniami) 7 godzin z niewielkim haczykiem.

 

subskrybuj
Powiadom o
guest

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

5 komentarzy
Oldest
Newest
Inline Feedbacks
zerknij na wszystkie komentarze
5
0
komentarze są tam :-)x