Czysto informacyjnie: dokładnie dziś weszła w życie nowelizacja ustawy anty-nikotynowej zaostrzająca zasady reklamy i korzystania z papierosów elektronicznych (ustawa z 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych, Dz.U. z 2016 r. poz. 1331).
Chyba warto, by każdy miłośnik e-palenia zwrócił uwagę na następujące nowe reguły gry:
- w ustawie pojawia się pojęcie „nowatorski wyrób tytoniowy” — a jest nim wyrób tytoniowy inny niż papieros, tytoń do samodzielnego skręcania papierosów, tytoń fajkowy, tytoń do fajki wodnej, cygaro, cygaretka, tytoń do żucia, tytoń do nosa lub tytoń do stosowania doustnego (art. 2 pkt 11 ustawy);
- jakkolwiek e-papieros może być uznany za coś nowatorskiego, w ustawie jest on definiowany odrębnie — papieros elektroniczny to wyrób, który może być wykorzystywany do spożycia pary zawierającej nikotynę za pomocą ustnika, lub wszystkie elementy tego wyrobu, w tym kartridże, zbiorniki i urządzenia bez kartridża lub zbiornika (art. 2 pkt 20);
- co ciekawe już nie ma wątpliwości, że papierosa elektronicznego się „pali” (art. 2 pkt 17 definiuje „palenie papierosa elektronicznego”) — jak wyglądać powinien papieros elektroniczny określa art. 11c ustawy;
- uregulowania doczekała się reklama papierosów elektronicznych (której definicję przynosi art. 2 pkt 25) — obecnie podlega ona dokładnie takim samym obostrzeniom jak reklama zwykłych papierosów (art. 8 ust. 1): czyli nie w telewizji, radiu, prasie dziecięcej i młodzieżowej (oraz w innej prasie), w miejscach publicznych, na plakatach oraz „w ośrodkach usług informatycznych” (cokolwiek to oznacza). Nie wolno także eksponować opakowań i ich imitacji w punktach sprzedaży (art. 8 ust. 3);
- palenie nowatorskich wyrobów tytoniowych i papierosów elektronicznych podlega tym samym zakazom, co palenie prawdziwych papierosów. Od dziś nie wolno palić e-papierosów m.in. w szkołach i uczelniach, na terenie ZOZ-ów, w lokalach gastronomicznych, na przystankach i w innych pomieszczeniach dostępnych do użytku publicznego (art. 5 ust. 1) — z wyjątkiem wyznaczonych palarni (art. 5a);
- zakazana jest sprzedaż e-papierosów młodzieży do 18 lat, a także w automatach, w sklepach samoobsługowych (art. 6) oraz przez internet (art. 7f) — dość zabawne, że zakazana jest także sprzedaż transgraniczna (por. definicja w art. 2 pkt 35) — oczywiście jakiś eBay czy europejski Amazon może się nauczyć tych reguł, ale czy teraz polskie organy ścigania będą zajmowały się np. czeskimi e-sklepami sprzedającymi e-papierosy klientom z Polski?
- w załączniku do ustawy pojawia się całkiem gustowna „biblioteka obrazów stosowanych w mieszanych ostrzeżeniach zdrowotnych” — pozwoliłem sobie nimi urozmaicić dzisiejszy tekst;
- osoba naruszająca zakaz reklamy, eksponowania papierosów elektronicznych, sponsorowania imprez sportowych, pomijanie obowiązkowych ostrzeżeń musi liczyć się z grzywną do 200 tys. złotych lub karze ograniczenia wolności (art. 12-12c ustawy);
- właściciel obiektu, który zapomni wywiesić informację o zakazie palenia może dostać grzywnę do 2000 złotych (art. 13 ust. 1);
- natomiast palenie — także e-papierosów — w miejscu niedozwolonym wiąże się grzywną w wysokości do 500 złotych (art. 13 ust. 2).
Q.E.D.