Czytając książkę o jakichś wydarzeniach lubię sobie wyobrazić miejsca, w których to-to się działo… pijąc dobry trunek lubię sobie wyobrazić miejsca, w których on powstaje. Tak się miło składa, że powrót z tegorocznych wakacji prowadził przez tę część Moraw, którą niezwykle cenię i doskonale znam — praktycznie, acz na odległość — więc mogłem wreszcie uzupełnić luki… sącząc przy tej okazji wspaniałe białe wytrawne wino Château Valtice Hibernal pozdní sběr 2021.
Do Valtic zarzuciło nas pewnym przypadkiem, ponieważ po nudnym i przygnębiającym Dunaju w okolicach Bratysławy (w końcu sierpnia zdaje się w tej części Europy mocno padało, więc rzeka ta miała całkiem wysoki poziom) oraz zupełnie przypadkowym przystanku w austriackim Poysdorf (dokładnie przed wspaniałym sklepem o dźwięcznej nazwie Winemarkt Poysdorf) przyszło mi do głowy wreszcie ujrzeć na własne Kolonádę na Rajstně.
Budowla okazała się… okazała, nieco surrealistyczna i surrealistycznie położona: dookoła tylko winnice, winnice i winnice…
Valtice bardzo ładne, zamek niezły (mi się bardziej podobał park zamkowy, ale ja tak mam, że od murów wolę zieleń), ale najlepsze, że akurat odbywał się jakieś bachanalia, więc miasteczko było po prostu przepojone winem i jego urzekającym aromatem (przepiękna sprawa, naprawdę).
W ostatnim akapicie wypadałoby coś napisać o tym hibernalu, a zatem: to bardzo ciekawe białe, wytrawne wino — z tych, nieco kwaskowych, których naturalne bąbelkowanie daje lekko w nos (i jeszcze lżej w głowę). Po schłodzeniu przepyszne, rozlane do kieliszków przepięknie się perli (i nie wiem nic o dzierlatkach zbierających jagody z okrytej poranną rosą łąki), więc naprawdę polecam — zwłaszcza, że niedrogie…
…ale nawet jeśli kogoś to nie interesuje, to warto kiedyś podjechać (powrócić) w te morawskie strony, jeszcze raz to sobie dokładniej obejrzeć, bo naprawdę jest co.
(Château Valtice Hibernal pozdní sběr 2021, wszystkie zdjęcia Olgierd Rudak, CC-BY-SA 4.0)