Zatrzymywanie pojazdu w odległości poniżej 10 metrów przed (a czasem za) przejściem dla pieszych jest zabronione, to oczywista oczywistość. Jak ma jednak kierowca ustalić miejsce, w którym wolno mu zaparkować, jeśli w danym miejscu nie ma oznakowania poziomego, które wyznacza granice przejścia? Słowem: czy przejście dla pieszych bez namalowanej „zebry” to jeszcze przejście dla pieszych — czy jednak miejsce to powinno być oznaczone zarówno znakiem pionowym, jak i poziomym? (wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga z 12 czerwca 2024 r., VI Ka 58/24).
a
opis stanu faktycznego:
- sprawa dotyczyła kierowcy, który zaparkował swoje auto w odległości bliższej niż 10 metrów przed przejściem dla pieszych, co policja potraktowała jako wykroczenie niestosowania się do znaku drogowego (art. 92 par. 1 kw);
- sąd I instancji zmienił kwalifikację czynu — acz uznając sprawcę winnym wykroczenia przeciwko „innym” przepisom prawa o ruchu drogowym (art. 97 kw) wymierzył mu 200-złotową grzywnę (i dorzucił 180 zł kosztów i opłat);
art. 49 ust. 1 pkt 2 prawa o ruchu drogowym
Zabrania się zatrzymania pojazdu:
2) na przejściu dla pieszych, na przejeździe dla rowerów oraz w odległości mniejszej niż 10 m przed tym przejściem lub przejazdem; na drodze dwukierunkowej o dwóch pasach ruchu zakaz ten obowiązuje także za tym przejściem lub przejazdem;
apelacja obwinionego:
- w odwołaniu od nieprawomocnego wyroku kierowca podkreślił, że nie można mu zarzucać parkowania przed przejściem dla pieszych, bo tam żadnego przejścia nie było;
- sęk w tym, że każde przejście dla pieszych powinno być oznakowane zarówno pionowym znakiem drogowym D-6, jak i znakiem poziomym P-10;
- tymczasem w tamtym miejscu były dwa znaki pionowe, ale zawieszona na jednym słupku, a przejście ma określoną szerokość, więc gdzieś się musi zaczynać i kończyć (zatem te dwa znaki powinny być zawieszone w pewnej odległości od siebie, a odstęp między nimi wyznaczać szerokość przejścia);
- więc właściwie żadnego przejścia nie było, a nawet jeśli było, to trudno powiedzieć, od którego miejsca liczyć owe 10 metrów;
z rozporządzenia w/s szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych
Znak D-6 „przejście dla pieszych” (rys. 5.2.6.1) stosuje się w celu oznaczenia miejsca przeznaczonego do przechodzenia pieszych w poprzek drogi. Powierzchnię przejścia stanowi część drogi wyznaczona znakiem poziomym P-10.
z rozporządzenia w/s znaków i sygnałów drogowych
par. 47 ust. 1. Znak D-6 „przejście dla pieszych” oznacza miejsce przeznaczone do przechodzenia pieszych w poprzek drogi.
par. 88 ust. 1. Znak P-10 „przejście dla pieszych” oznacza miejsce przejścia dla pieszych.
- a skoro jest wątpliwość co do dystansu dzielącego go od przejścia dla pieszych, to taka wątpliwość powinna być rozstrzygana na jego korzyść;
- a w dodatku nie wiadomo czy taka organizacja ruchu w obrębie skrzyżowania została prawidłowo zatwierdzona i czy była to organizacja stała czy czasowa;
orzeczenie sądu odwoławczego:
- zatrzymanie pojazdu w odległości mniejszej niż dziesięć metrów przed (a na drodze dwukierunkowej o dwóch pasach także za) przejściem dla pieszych jest zakazane;
- przejściem dla pieszych jest powierzchnia drogi oznaczona znakiem drogowym D-6; zamieszczenie tego znaku jest wystarczające jeśli nawierzchnia nie nadaje się do namalowania „zebry”;
- znak poziomy P-10 jest tylko uzupełnieniem znaku D-6, zaś brak malowania na jezdni nie oznacza, że w tym miejscu nie ma przejścia dla pieszych;
- mało tego: nawet mało doświadczony kierowca wie, że obniżenie chodnika wyznacza miejsce (i szerokość) przejścia dla pieszych (dodać warto, że powinien to wiedzieć, bo przecież też czasem jest przemieszcza się per pedes).
Stwierdzając, że kierowca zaparkował swoje auto (sprawne, tj. nieoznaczone trójkątem lub światłami awaryjnymi) centralnie w kierunku słupa — w miejscu znajdującym się w odległości mniejszej niż 10 metrów od prawidłowo oznakowanego przejścia — sąd nie uwzględnił apelacji i utrzymał wyrok w mocy.