Obowiązek lokalizacji dzwoniących pod numer alarmowy 112 dotyczy także telefonów bez kart SIM (wyrok TSUE C-417/18)

A teraz coś z całkiem innej beczki: w wydanym wczoraj wyroku TSUE stwierdził, że lokalizacja dzwoniących pod numer 112 — jednolity europejski numer alarmowy — nie może zależeć od tego czy w telefonie jest karta SIM czy jej nie ma.


lokalizacja dzwoniących numer 112
Lokalizacja dzwoniących pod numer 112 musi dotyczyć także telefonów bez kart SIM — a państwo musi zapewnić należytą precyzję lokalizacji dzwoniącego (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

wyrok Trybunału Sprawiedliwości EU z 5 września 2019 r. (C‑417/18)
1) [dyrektywa o usłudze powszechnej 2002/22/WE] nakłada na państwa członkowskie — z zastrzeżeniem warunku technicznej wykonalności — obowiązek zapewnienia, aby właściwe przedsiębiorstwa udostępniały nieodpłatnie organowi zajmującemu się połączeniami alarmowymi z jednolitym europejskim numerem alarmowym 112 informacje o lokalizacji osoby wykonującej połączenie niezwłocznie po dotarciu wywołania do tego organu, w tym także w sytuacji, gdy dane połączenie jest wykonywane z telefonu komórkowego, który nie jest wyposażony w kartę SIM.
2) [dyrektywa] przyznaje państwom członkowskim zakres uznania przy określaniu kryteriów dotyczących dokładności i niezawodności informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie z jednolitym europejskim numerem alarmowym 112, przy czym ustalone przez państwa członkowskie kryteria powinny zapewniać, w miarę możliwości technicznych, na tyle niezawodną i dokładną lokalizację pozycji osoby wykonującej połączenie, na ile jest to niezbędne dla umożliwienia służbom ratunkowym udzielenia tej osobie skutecznej pomocy, zaś ocena, czy tak jest, leży w gestii sądu odsyłającego. (…)

Wydane w trybie prejudycjalnym orzeczenie dotyczyło sporu między rodziną porwanej, zgwałconej i żywcem spalonej w bagażniku samochodu nastolatki — która do ostatniej chwili wybierała numer 112 na swojej komórce, ale system w centrum powiadamiania ratunkowego technika nie wyświetlał numeru telefonu (być może nie było w nim karty SIM), przez dziewczyny nie udało się lokalizować.
Zdaniem rodziny ofiary oznaczało to, że Litwa powinna wypłacić im zadośćuczynienie za śmierć dziecka — bo nieprawidłowe wdrożenie dyrektywy o usłudze powszechnej nie pozwoliło na ustalenie miejsca, z którego wzywana jest pomoc.

art. 26 ust. 5 dyrektywy 2002/22/WE
Państwa członkowskie zapewniają, aby przedsiębiorstwa, których to dotyczy, bezpłatnie udostępniały informacje o lokalizacji osoby wykonującej połączenie organowi zajmującemu się wywołaniami alarmowymi niezwłocznie po dotarciu wywołania alarmowego do tego organu. Ma to zastosowanie do wszystkich wywołań jednolitego europejskiego numeru alarmowego „112”. Państwa członkowskie mogą rozszerzyć ten obowiązek na wywołania krajowych numerów alarmowych. Właściwe organy regulacyjne określają kryteria dokładności i niezawodności podanych informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie.

Sąd, do którego trafiła sprawa powziął wątpliwości: czy przepisy o jednolitym europejskim numerze alarmowym nakazują przekazywanie informacji dotyczącej lokalizacji dzwoniących pod numer 112 nawet jeśli w telefonie nie ma karty SIM? A także — litewski urząd regulacji łączności nakazał operatorom stosowanie techniki umożliwiającej lokalizację abonentów z dokładnością co najmniej co do „zasięgu stacji bazowej (sektora) (identyfikatora komórki, Cell-ID)” oraz dostarczanie informacji o lokalizacji w ciągu 20 sekund od połączenia z centrum powiadamiania ratunkowego — czy można narzucać państwom konkretne parametry szczegółowości lokalizacji? (Było też pytanie o zasady odpowiedzialności odszkodowawczej, ale te rozważania pomijam.)

art. 78 ust. 1 i 3 ustawy prawo telekomunikacyjne [dot. numeru 112]
1. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany nieodpłatnie udostępniać Prezesowi UKE informacje dotyczące lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego:
1) w czasie rzeczywistym — w przypadku operatora ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej,
2) w trybie wsadowym — w przypadku operatora stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej
– w celu udostępnienia tych danych, za pośrednictwem systemu, o którym mowa w ust. 4, odpowiednio do właściwego terytorialnie centrum powiadamiania ratunkowego albo właściwym terytorialnie jednostkom służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.
3. Informacją dotyczącą lokalizacji zakończenia sieci jest w przypadku:

1) stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej — dokładny adres zainstalowania zakończenia sieci;
2) ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej — geograficzne położenie urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.

TSUE podkreślił, że dyrektywa o usłudze powszechnej na to pytanie odpowiada wprost: zasady obsługi połączeń kierowanych pod numer 112 dotyczą jego „wszystkich wywołań”, zaś w orzecznictwie już wskazano, że wymóg ten dotyczy nie tyle wprowadzenia ram regulacyjnych, ile rzeczywistego przekazywania informacji o lokalizacji osób, które wzywają pomocy.

Prowadzi to do prostego wniosku: każde państwo ma obowiązek zapewnić, iżby każde połączenie pod numer 112 pozwalało — „z zastrzeżeniem warunku technicznej wykonalności” — na lokalizację dzwoniącego, nawet jeśli w jego telefonie nie ma karty SIM.

par. 5 ust. 2-3 rozp. w/s organizacji i funkcjonowania systemu gromadzącego i udostępniającego informacje i dane od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego (Dz.U. z 2015 r. poz. 2333)
2. W przypadku niemożności ustalenia przez operatora ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej lokalizacji zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego, informacja o tym przekazywana jest do PLI CBD w formie stosownej wiadomości zgodnie ze specyfikacją techniczną ETSI TS 102 164.
3. W przypadku niemożności ustalenia przez operatora ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej numeru zakończenia sieci, z którego zostało wykonane połączenie do numeru alarmowego „112” albo innego numeru alarmowego, operator ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej przekazuje do PLI CBD numer zastępujący numer zakończenia sieci (numer techniczny wynikający ze złączenia trzech cyfr numeru alarmowego i 7 ostatnich cyfr numeru IMEI).

Nie ma natomiast podstaw do tego by narzucać państwom konkretne rozwiązania jeśli chodzi o precyzję tego systemu: precyzja lokalizacji dzwoniących pod numer 112 — czy wystarczy jeśli będzie się ją określało zasięgiem stacji bazowej, czy jednak można wymagać także odległości od BTS — i kryteria tej lokalizacji rzeczywiście leżą w gestii państw — jednak nie można zapominać, że z motywu dyrektywy wynika, iż istotą funkcjonowania numeru alarmowego jest zapewnienie — znów „w miarę możliwości technicznych” na tyle niezawodnej i dokładnej lokalizacji, która umożliwi służbom ratunkowym udzielanie pomocy potrzebującym.

Zamiast komentarza: „warunek technicznej wykonalności” i „miara możliwości technicznych” oczywiście odnoszą się do obiektywnych granic postępu technicznego, nie do tego czy aktualnie komuś się coś chce lub nie chce (o tym TSUE nie napisał, ale dla mnie to oczywista oczywistość).

subskrybuj
Powiadom o
guest

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 komentarzy
Oldest
Newest
Inline Feedbacks
zerknij na wszystkie komentarze
0
komentarze są tam :-)x