Czy osoba niezadowolona z ustawienia znaku drogowego przy ulicy, przy której ma dom, może podważać przed sądem czynność ustawienia owego znaku? Czy jednak zaskarżenie ustawienia znaku drogowego wymaga skargi na zatwierdzenie organizacji ruchu — a nie na sam fakt, że znak się pojawił?

nieprawomocne postanowienie WSA w Białymstoku z 23 czerwca 2023 r. (II SA/Bk 323/23)
Kognicji sądów administracyjnych podlega czynność zatwierdzenia organizacji ruchu, a nie czynność faktyczna polegająca na ustawieniu konkretnego znaku drogowego.
Sprawa zaczęła się od zmiany organizacji ruchu na pewnej drodze publicznej i ustawieniu na niej znaku zakazującego wjazdu pojazdów ciężarowych o DMC > 3,5 t (znak B-18). Zmiana ta nie odpowiadała właścicielowi nieruchomości położnej przy tej ulicy, zatem wniósł skargę na czynność ustawienia znaku drogowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że warunkiem wprowadzenia lub zmiany organizacji ruchu jest jego formalne zatwierdzenie przez organ zarządzający ruchem na drodze publicznej lub podmiot zarządzający drogą wewnętrzną. Stąd też ustawienie określonego jakiegoś znaku drogowego w konkretnym miejscu musi wynikać z zatwierdzonej organizacji ruchu.
art. 10 ust. 10b prawa o ruchu drogowym
Ruch na drodze odbywa się na podstawie zatwierdzonej organizacji ruchu, przez którą rozumie się:
1) geometrię drogi i zakres dostępu do drogi;
2) sposób umieszczania znaków pionowych, poziomych, sygnalizatorów i urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego;
3) zasady i sposób działania sygnalizacji, znaków świetlnych, znaków o zmiennej treści i innych zmiennych elementów.
W orzecznictwie przyjęto, iż kontrolą sądów administracyjnego objęte jest, jako akt podejmowany w sprawach z zakresu administracji publicznej, zatwierdzenie organizacji ruchu. Skargę na czynność zatwierdzenia może wnieść każda osoba, która wykaże w tym interes prawny.
Nie jest jednak dopuszczalne zaskarżenie czynności ustawienia samego znaku drogowego — czynności technicznej, wykonawczej i wtórnej w stosunku do zatwierdzenia organizacji ruchu drogowego. Czynność taka nie mieści się w zakresie żadnej sprawy wskazanej w art. 3 par. 2 ppsa, oznakowanie drogi nie jest działaniem realizowanym w ramach indywidualnej sprawy z zakresu administracji publicznej — znak drogowy jest aktem generalnym, adresowanym do nieskonkretyzowanego odbiorcy — toteż nie jest dopuszczalne zaskarżeniu do sądu administracyjnego ustawienia znaku drogowego bez zaskarżenia zatwierdzenia organizacji ruchu.
Sumarycznie w ocenie oznacza to, że materia nie należy do właściwości sądu administracyjnego, zatem WSA odrzucił skargę jako niedopuszczalną.