Zbierałem się i zbierałem do skrobnięcia jeszcze paru zdań o nowościom w kodeksie cywilnym, które weszły w życie 3 tygodnie temu („Kodeks cywilny: forma dokumentowa i elektroniczna czynności prawnej już w Dzienniku Ustaw”) — i chyba dobrze się stało, że troszkę poczekałem, bo oto lada dzień definicja formy elektronicznej ulegnie pewnym zmianom — a to za sprawą ustawy z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1579).
Zmiana wynika z wyrzucenia dotychczasowej długiej i trudnej do spamiętania nazwy e-podpisu („bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu”) — już za parę dni będziemy mieli po prostu kwalifikowany podpis elektroniczny.
art. 78(1) kc
§ 1. Do zachowania elektronicznej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci elektronicznej i opatrzenie go kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
§ 2. Oświadczenie woli złożone w formie elektronicznej jest równoważne z oświadczeniem woli złożonym w formie pisemnej
Obecnie zatem elektroniczna forma czynności prawnej będzie polegała na złożeniu oświadczenia woli w postaci elektronicznej oraz opatrzenie tegoż oświadczenia kwalifikowanym podpisem elektronicznym.
Przy okazji warto zwrócić też uwagę na zmianę w art. 78(1) par. 2 kc. Otóż obecnie elektroniczna forma czynności prawnej jest prawie zrównana w skutkach prawnych z formą pisemną — kodeks wprost zastrzegał, że sama ustawa lub inna czynność prawna pomiędzy stronami mogą zastrzegać inaczej — natomiast obecnie konsekwencje złożenia oświadczenia woli w formie elektronicznej są jasne: jego „moc” jest równa formie pisemnej. (Warto mieć też na uwadze art. 73 par. 1 oraz art. 74 par. 1 kc.)
Nowa ustawa o e-podpisie wchodzi w życie z siedmiodniowym vacatio legis (art. 142), jej promulgacja nastąpiła wczoraj.