Czysto informacyjnie: wczoraj Sąd Najwyższy podjął kolejną uchwałę odnoszącą się do relacji wynikających z zawartej umowy ubezpieczenia pojazdu mechanicznego (por. Pojazd zastępczy z OC sprawcy, uchwała SN III CZP 5/11).
uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2016 r. (III CZP 74/16)
Ubezpieczycielowi, który pokrył koszty najmu pojazdu zastępczego w ramach umowy ubezpieczenia assistance, przysługuje na podstawie art. 828 § 1 kc roszczenie regresowe wobec ubezpieczyciela sprawcy szkody.
Uchwałę podjęto w odpowiedzi na następujące pytanie:
Czy ubezpieczycielowi, który we własnym zakresie pokrył koszty najmu pojazdu w ramach umowy ubezpieczenia assistance, przysługuje na podstawie art. 828 § 1 kc roszczenie regresowe wobec ubezpieczyciela sprawcy szkody?
Wątpliwości dotyczyły brzmienia art. 828 par. 1 kc, który literalnie odnosi się do „zapłaconego odszkodowania”, podczas gdy w przypadku najmu samochodu zastępczego mamy do czynienia ze świadczeniem usługi na podstawie zawartej umowy assistance — zaś zapłata za usługę nie jest odszkodowaniem.
art. 828 par. 1 kodeksu cywilnego
Jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.
Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że koszt samochodu zastępczego jest częścią szkody komunikacyjnej, nawet jeśli poszkodowany sam, we własnym zakresie wynajął auto zastępcze. Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że skorzystanie z takiej możliwości dzięki polisie assistance powinno podlegać regresowi. Natomiast art. 828 par. 1 kc nie powinien być rozumiany jako zakaz naprawienia szkody nie w formie świadczenia pieniężnego, lecz poprzez świadczenie w naturze (rzeczowe).