Podwrocławską Ślężę zna chyba każdy mieszkaniec naszego pięknego, brudnego, dusznego zakorkowanego i zasmogowanego miasta. Znamy ją i my, z tym, że tak się składa, że chociaż w ciągu ostatnich trzech lat odwiedziliśmy ją kilkanaście razy, Kuatusiowa łapa postanęła na jej wierzchołku zaledwie dwa razy. Sęk w tym, że od parcia na zadeptany przez wrzaskliwe rzesze turystów wierzchołek lepsze jest kręcenie u jej podnóża — lub Ścieżka pod Skałami.
Prowadząca wokół Ślęży Ścieżka pod Skałami to dawny szlak turystyczny trawersujący zbocza na wysokości ok. 600 metrów, dziś nieoznakowany lecz nieźle widoczny, przez większość drogi nie sposób się pogubić, wyjąwszy miejsca, gdzie drwale robią tradycyjny bardak. Prowadzi tuż pod granicą Rezerwatu przyrody Góra Ślęża, zatem taki marsz poza szlakami jest całkowicie dopuszczalny (także z psem). Cała traska, na kompletnym luzie i naprawdę niespiesznie (w upalny dzień z psinką u nogi, czyli sporo odpoczywając i pojąc zwierzaka), zajęła nam parę dni temu okrągłe 5 godzin spaceru — śmiem twierdzić, że Ścieżka pod Skałami jest jak dobra przystawka przed obiadem.
(A teraz, zgodnie z niepisaną tradycją „Czasopisma”, przechodzimy do części minimum słów, maksimum obrazu, czyli zdjęcia z trzech tegorocznych łazęg tym ciekawym szlakiem — w porządku mniej-więcej chronologicznym, tj. końcówka marca, połowa kwietnia i ostatni dzień maja.)
Ścieżka pod Skałami wiedzie przy trzech źródłach bijących ze zboczy Ślęży. Tu krótki odpoczynek przy Źródle Beyera (Beyer-Quelle) (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Wiodąca wokół Ślęży Ścieżką pod Skałami oferuje naprawdę dużo emocji, jednak na samej trasie trudno liczyć na imponujące widoki (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Źródło Anny nie leży przy samej Ścieżce pod Skałami, trzeba do niej nieco zboczyć — ale naprawdę warto (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Chociaż Ścieżka pod Skałami nie ma już statusu oficjalnie oznakowanego szlaku (ale wprawne oko wypatrzy nieformalne znaczki), nadal można znaleźć na niej ślady dawnej świetności, w tym liczne schodki ułatwiające przejścia przez bardziej strome sekcje skalne (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Źródło Friedricha Ludwiga Jahna (polska nazwa to źródło Św. Jana) to charakterystyczny punkt północnej części Ścieżki pod Skałami (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Źródło Beyera to okazja do napojenia psa i uzupełnienia zapasów wody na dalszą drogę. Ścieżka pod Skałami jest doskonała na szybkie, aktywne wypady z czworonogiem (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Północne i południowe zbocza Ślęży mocno się od siebie różnią. Te pierwsze są dość mroczne, granitowe, obfitują w skalne pasaże — południowe są nie tylko bardziej słoneczne, ale też mniej wymagające (może nieco nudnawe). Marsz Ścieżką pod Skałami pozwala zobaczyć każde oblicze Ślęży w ciągu kilku kwadransów (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Ścieżkę pod Skałami przecina każdy szlak wiodący na wierzchołek — zatem dostać się na nią trudno nie jest, ale trzeba wiedzieć, gdzie skręcić — ale sama w sobie tylko przez bardzo krótki odcinek prowadzi wzdłuż oznakowanego szlaku (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Na północnych zboczach Ślęży można trafić na maluśką skrzyneczkę ze skarbami oraz pamiętnikiem, do którego mogą wpisać się przemierzający ten tajemniczy szlak turyści (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Zabierajcie psiaki ze schronisk! One zabiorą Was na naprawdę zarąbiste wycieczki — przez góry, lasy, etc. (fot. Magdalena Rudak, CC-BY-SA 3.0)
Dla ciekawych lub szukających nowych trasek: na samą pętlę (o obwodzie bułki z masłem — w/g mapy jest tego ok. 5 km) można wejść w wielu miejscach (nasze ulubione podejście prowadzi szlakiem niebieskim lub zielonym przez Skalne i Olbrzymki, ale dobry jest też niebieski z Sobótki-Górki) — sam przebieg Ścieżki pod Skałami pozwoliłem sobie zaznaczyć w serwisie Mapy.cz.
