Czy znęcający się nad psem może liczyć na warunkowe umorzenie, bo wcześniej był niekarany?

Czy przestępstwo znęcania się nad zwierzętami jest na tyle ciężkie, że nawet wcześniej niekarany sprawca powinien liczyć się z wyrokiem nakazującym bezwarunkową odsiadkę? Czy jednak sąd powinien wziąć pod uwagę, że to pierwsze skazanie i zawiesić warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności? (prawomocny wyrok SR w Chełmnie z 16 października 2019 r., II K 197/19).


przestępstwo znęcania zwierzętami
Ujęcie czysto ilustracyjne (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)

Wyrok wydano w sprawie mężczyzny oskarżonego o popełnienie w stanie upojenia alkoholowego dwóch przestępstw: znęcania się nad psem, którego podduszał linką zaciśniętą na szyi, a także kopał w głowę i całe ciało, oraz o uśmiercenie siedmiu szczeniąt, którymi „uderzał o glebę”; oba czyny zakwalifikowano jako działanie ze szczególnym okrucieństwem (por. „Czym jest szczególnie okrutne znęcanie się nad psem?”).
Sąd uznał oskarżonego winnym obu przestępstw określonych w art. 35 ust. 1-2 uoz, za co wymierzył mu karę łączną 1 roku bezwzględnego więzienia, a także nałożył 5-letni zakaz posiadania wszelkich zwierząt i nakazał zapłatę 2 tys. złotych nawiązki na organizację społeczną zajmującą się prawami zwierząt.

Orzekając w sprawie o przestępstwo znęcania się nad zwierzętami sąd powinien brać pod uwagę wszystkie dyrektywy wymiaru kary — zgodnie z art. 53 kk sąd wymierza karę według swego uznania, w granicach ustawowego zagrożenia, dostosowując dolegliwość kary do stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu i biorąc pod uwagę cele prewencji szczególnej i prewencji ogólnej.
Stąd też o surowości kary przesądziły celowość działania (sprawca działał w zamiarze bezpośrednim) oraz szczególne okrucieństwo, o czym świadczy sposób zadawania zwierzętom cierpień, jak i jego motywacja. Sąd nie miał też wątpliwości, iż zarzucany czyn jest szkodliwy społecznie w znacznym stopniu (por. „Czy sąd ma swobodę oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu — czy musi „odhaczać” listę z art. 115 par. 2 kk?”) — bo „zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę”, zatem przestępstwo znęcania się nad zwierzętami i zgładzenie szczeniąt należy kwalifikować jako rażąco szkodliwe.
Jako okoliczność łagodzącą wzięto natomiast pod uwagę wcześniejszą niekaralność, jak i to, że oskarżony przyznał się do winy.

Biorąc to wszystko pod uwagę sąd — chociaż rozważał możliwość zastosowania warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności — finalnie doszedł do wniosku, że „oskarżony zdecydowanie nie daje gwarancji, iż nie powróci do przestępstwa” (bo nadużywa alkoholu, po którym jest agresywny zarówno wobec ludzi jak i zwierząt). Co więcej warunkowe zawieszenie wyroku raziłoby łagodnym potraktowaniem sprawcy brutalnych przestępstw i czyniło jej wysokość sprzeczną z ustawowymi dyrektywami wymiaru kary.

Co ciekawe oskarżony nie odwoływał się od wyroku, zatem jest on prawomocny.

subskrybuj
Powiadom o
guest

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

2 komentarzy
Oldest
Newest
Inline Feedbacks
zerknij na wszystkie komentarze
2
0
komentarze są tam :-)x