Prawie wszystko, co chcieliście wiedzieć o prawie — i nie tylko
Pierwszą część opowieści o naszych alpejskich wakacjach zakończyłem w trasie na zachód, w szwajcarskim l’Etivaz („Alpy z psem na lajcie (cz. I — Bawaria, Austria, Liechtenstein, Szwajcaria)”). Biorąc pod uwagę, że wszystko zaczęło się w Chamonix, trudno nie zgadnąć, że naszym na kraju Helwetów nie poprzestaliśmy, a skoro to objazdówka… Dziś zatem czas na drugą część lajtowej epopei, czyli … Czytaj dalej
Zaczynając od początku: wszystko zaczęło się dokładnie 30 lat temu, kiedy to jako student (już drugiego) roku prawa postanowiłem pojechać — samemu, autostopem — w Alpy. Padło na Chamonix, a poszło tak dobrze, że kilka dni później wdrapałem się na najwyższą górę Europy… (i nawet zdrapałem się — jak sobie pomyślę co ja wówczas wyprawiałem, to wiem, że mam … Czytaj dalej
W ramach wymazywania ostatnich białych plam na mapie Sudetów… no cóż, taka hipsteriada wymaga niekiedy pewnych poświęceń, do których zaliczę wypad w Zlatohorską vrchovinę (jej część położoną na wschód od Jeseníka). Do niedawna taką białą plamą były też czeskie Karkonosze — ich część położona opodal miejscowości Szpindlerowy Młyn — zatem korzystając z zapowiadanej dobrej (tj. nie tak gorącej) pogody wyfrunęliśmy … Czytaj dalej
Muszę się przyznać do czegoś bardzo osobistego. Otóż nie śnią mi się bogactwa, szybkie samochody ani inne takie tam, natomiast dość często w moich snach wędrujemy po górach… Ale nie w pierwszych z brzegu, generycznych kopcach — najczęściej me senne wizje dość wiernie odzwierciedlają Góry Połabskie (aka Elbsandsteingebirge / Děčínská vrchovina) jak je najlepiej zapamiętałem. … Czytaj dalej
Okazuje się, że z geofilozofią Gór Łużyckich sprawa nie jest aż taka prosta. Pozwala to niektórym teoretykom być zdania, że ten skrajnie zachodni skrawek Sudetów nazywa się jak się nazywa (Lužické hory / Lausitzer Gebirge aka Zittauer Gebirge / Žitavské hory); inni zaś trwają przy opinii, iż Góry Żytawskie to jedno z pasm (pasemek?) wchodzących … Czytaj dalej