Właśnie otrzymałem odpowiedź z Sądu Najwyższego — treść uchwały z 9 września 2015 r. (III SZP 2/15), która już była sygnalizowana na łamach Lege Artis.
Uchwała Sądu Najwyższego z 9 września 2015 r. (III SZP 2/15):
Poszkodowany będący osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, dochodzący roszczenia od ubezpieczyciela w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych nie jest konsumentem w rozumieniu art. 24 w związku z art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 17 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. nr 50, poz. 331, ze zm.) w związku z art. 22(1) kc.
Uchwałę wydano w odpowiedzi na następujące pytanie prawne:
Czy w świetle art. 24 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. Nr 50 poz. 331 ze zm.) za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów może być uznane działanie ubezpieczyciela polegające na ograniczeniu zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela wobec poszkodowanego będącego osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, dochodzącą roszczenia od ubezpieczyciela w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.
To chyba rozwiązuje parę wątpliwości (ale nie wszystkie) — czekamy na uzasadnienie, bo uchwała III SZP 2/15 (jej teza) wydaje się naprawdę mocno kontrowersyjna.