Czy brak przeniesienia numeru telefonicznego do innego operatora może oznaczać naruszenie dóbr osobistych — na przykład wizerunku lub prawa do komunikowania się z innymi osobami? Czy w ogóle wizerunek człowieka można utożsamiać z jego numerem telefonu? (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 27 października 2017 r., sygn. akt VI ACa 811/16).
Spór dotyczył odmowy przeniesienia numeru telefonicznego na kartę do innego operatora: złożony przez abonenta wniosek został odrzucony przez operatora oddającego — który stwierdził, że nie ma danych osobowych użytkownika numeru, więc nie może zgodzić się na jego oddanie. Riposta abonenta była całkiem logiczna — skoro w 2013 r. udało mu się przenieść numer do tej sieci, a podczas operacji podał m.in. imię i nazwisko, NIP i REGON, to w 2015 r. telekom nie może stawać okoniem i udawać, że jego danych nie zna.
W złożonej reklamacji zażądał dobrowolnego przeniesienia numeru w terminie 24 godzin oraz wezwał do zaniechania naruszenia jego dóbr osobistych — a następnie wniósł powództwo o ochronę dóbr osobistych żądając nakazania przeniesienia numeru, pisemnych przeprosin za naruszenie „prawa do prywatności, rozpoznawalnego po numerze, wizerunku, komunikacji, wysyłania oraz gromadzenia korespondencji SMS wskutek uniemożliwienia przeniesienia numeru” oraz 8 tys. złotych zadośćuczynienia za uniemożliwienia przeniesienia numeru oraz naruszenie prywatności i korespondencji.
(Pozostawione w uzasadnieniu ciasteczka wskazują, że pozwanym operatorem był Virgin Mobile Polska sp. z o.o.)
Sąd oddalił całość roszczeń: działania operatora ani nie naruszały dóbr osobistych, ani też nie miały bezprawnego charakteru. W szczególności nie doszło do naruszenia wizerunku rozumianego jako możliwość rozpoznania osoby po numerze telefonu. Nie doszło także do naruszenia prawa do prywatności lub prawa do swobodnej korespondencji oraz tajemnicy komunikowania się. Naruszenia prawa do prowadzenia korespondencji nie można upatrywać w uszczerbku wynikającym z wyższych cen, niż oferowane przez wybranego operatora.
Sąd podkreślił, iż nie jest dobrem osobistym ani „prawo do rozpoznawalności numeru telefonicznego”, ani prawo do korzystania z określonego numeru telefonu.
Operator, który odmówił zgody na przeniesienie numeru telefonicznego, może potencjalnie odpowiadać za niewykonanie umowy (art. 471 kc), ale nie za naruszenie dóbr osobistych.
Q.E.D.