Polityki historycznej w wydaniu PiS ciąg dalszy: oto do laski marszałkowskiej trafił projekt przepisów wprowadzających zakaz propagowania ideologii OUN-B i UPA (poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz ustawy — Kodeks karny).
A mianowicie, w pewnym skrócie:
- „dzisiejsza Ukraina prowadzi nadal politykę historyczną negującą fakt, a w szczególności rozmiary ludobójstwa dokonanego przez UON-B i UPA” na Kresach (cyt. za uzasadnieniem projektu), Dmytro Kułeba zrównał ludobójstwo na Wołyniu z „Akcją Wisła” i nazywa obecne wschodnie kresy Rzplitej „terytoriami ukraińskimi”, a w Polsce publicznie śpiewa się pieśni sławiące zbrodniarzy — a wszystko to pomimo wsparcia jakie Ukraina dostała od Polski po rosyjskiej napaści — więc polski prawodawca nie może nie reagować;
- stąd też w ustawie o IPN powinno wprost się wpisać obowiązek dokumentowania zbrodni członków i współpracowników OUN-B i UPA (dla przypomnienia: nowelizacja ustawy dopisała tam zbrodnie „ukraińskich nacjonalistów„, ale w tzw. wyroku tzw. TK frazę tę zakwestionowano; inne ukraińskie formacje kolaborujące z III Rzeszą już tam wpisane są);
- równocześnie projekt rozszerza definicję zbrodni OUN-B i UPA o ludobójstwo w szczególności ludności polskiej, żydowskiej, czeskiej, słowackiej, ormiańskiej i ukraińskiej na Wołyniu i w sąsiednich regionach;
- wisienką na torcie jest przy tym penalizacja gloryfikowania ideologii Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów frakcja Bandery oraz Ukraińskiej Armii Powstańczej;
art. 256 par. 1a kodeksu karnego (projekt)
[Karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega], kto publicznie propaguje ideologię nazistowską, komunistyczną, faszystowską lub ideologię nawołującą do użycia przemocy w celu wpływania na życie polityczne lub społeczne, w tym ideologię Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów frakcja Bandery (OUN-B) i Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA), która doprowadziła do ludobójstwa na Wołyniu i w sąsiednich regionach w latach 1943-1945.
- warto przy tym zauważyć, że właściwie zakaz propagowania ideologii OUN-B i UPA nie jest niczym nowym, ponieważ te organizacje literalnie zawierają się w pojęciu ideologii nawołującej do stosowania przemocy politycznej („w tym” — można powiedzieć, że projektodawcy chcą w ten sposób uwypuklić swoje stanowisko) — natomiast przypuszczam, że niektórzy się żachną na dopisanie organizacji ukraińskich obok nazistów, komunistów i faszystów.
Zamiast komentarza: chociaż uwielbiam dostrzegać lokalne różnice wynikające z uwarunkowań historycznych, społecznych i uważam, że ich pielęgnowanie jest prawem, a nawet obowiązkiem każdego — zdania też nie zmieniam, że każdy nacjonalizm jest idiotyczny, a propagowanie każdej jego formy dowodzi głównie stanu umysłowego nacjonalisty. Zawsze jednak mam w takich momentach wątpliwości, bo przecież: my tu sobie zakażemy czegoś, co gdzieś indziej będzie rozumiane jako zachowanie poprawne i pożądane. Przy pewnej dozie złej woli organy ścigania będą więc ścigać także cudzoziemców, którzy u siebie popełnili „nasz” czyn zabroniony (zakres terytorialny stosowania polskiego prawa karnego nagina wszakże art. 110 kk czy art. 112 kk)…
…więc jeśli ktoś uważa, że wszystko ładnie-pięknie, to przecież równie łatwo można sobie wyobrazić, że państwa ościenne będą pisały swoje kontr-ustawy — a przecież za co najmniej kontrowersyjną można uznać kwestię zbrodni popełnionych przez polskie Narodowe Siły Zbrojne i stosunku tych oddziałów do hitlerowskiego okupanta (nie ograniczając się do Brygady Świętokrzyskiej).
Tyle właśnie sensu w ogrywaniu historii działalnością prawodawczą.