Nie przyszła góra do Mahometa, przyszedł Mahomet do góry… Cztery miesiące przerwy od gór (nie licząc kilku przechadzek po Masywie Ślęży i jakiegoś wypadu w Góry Sowie) oraz sześć miesięcy od ostatniego wyjazdu w Góry Stołowe to dobry czas by nabrać dystansu i apetytu na nowe przygody terenowe.
Zgodnie z niepisaną tradycją spóźniony początek sezonu wypadł — u sąsiada trawa jest zawsze zieleńsza — po przeciwnej stronie granicy. Plan był prosty: znów jedziemy do Teplic nad Metují, ale tym razem nie kierujemy się między piaskowcowe mury Skalnego Miasta, lecz wybieramy zielony szlak okalający je od południa (jeden z ostatnich w tym paśmie, którego jeszcze nie odwiedziliśmy)…
… a skoro jeden obrazek wart jest 1000 słów — nie gadamy, oglądamy!
Nikną białe plamy na naszej prywatnej mapie Gór Stołowych — wreszcie udało nam się obejść Teplické skály (Skalne Miasto) od południa, zielonym szlakiem, via Lokomotivę i Čáp (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Lubimy wiosnę, a najbardziej to, że w górach na wiosnę naprawdę można liczyć — w przeciwieństwie do Wrocławia, gdzie często po niespecjalnie przyjemnej zimie od razu startuje ostre lato (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Adršpašskoteplické skály z psem to mnóstwo atrakcji i niespodzianek — jedną z nich była gustowna drabinka, zdecydowanie poza łapami psiapsiółki (oraz moimi zdolnościami dźwigania ciężarów) — na szczęście kilka metrów z lewej udało się obejść tę ściankę (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Góry Stołowe nie obfitują w szerokie panoramy. Na ratunek przychodzi wieża widokowa na wierzchołku Čáp (786 m n.p.m.), z której można nawet zobaczyć (cały czas ośnieżone) Karkonosze (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)
Na samym Čápie już kiedyś byliśmy — psinka tradycyjnie wypięła się na wieżę widokową (z której nieźle widać Karkonosze) — więc tym razem wykorzystaliśmy ten wierzchołek jako miejscówkę na nieco dłuższy odpoczynek (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Pojechać do Teplic i nie zobaczyć Skalnego Miasta? Proszę bardzo: jest za moimi plecami; trasa naszego marszu opasywała jego większą (ciekawszą) część (fot. Magdalena Rudak, CC-BY-SA 3.0)Tajemniczy skrót górną częścią Vlčí rokle odkryliśmy lata temu. Tamtą częścią Wilczego Wąwozu kiedyś prowadził szlak (żółty), którego ślady nadal można odnaleźć na skałach (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Kuatka na kładce prowadzącej przez Adršpašské jezírko. Wybierając się na wędrówkę przez Góry Stołowe zobaczyć różnych kładek i mostków można niemało… (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Wyjście od jeziorka oznacza konieczność wspinania się i schodzenia niekończącymi się schodkami. Piękne, ale nieco nużące — z psem łatwiej w dni kiedy na szlaku jest mniej ludzi (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Vlčí rokle (Wilczy Wąwóz) jest najpiękniejszy w jesiennej szacie, ale wiosną wiele mu nie brakuje (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Jakie góry są najpiękniejsze na świecie i dlaczego właśnie Góry Stołowe? Za każdym razem jadąc w to niepozorne pasmo nie mam wątpliwości, że potrafiłbym napisać siedem matur z polaka (i pewnie jeszcze ze trzy z češtiny) na taki temat! (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)Tym razem tradycyjny familijny pstryk wypadł przy skalnej furtce (troszkę ją zasłoniłem…) opodal wierzchołka Čápa (fot. Olgierd Rudak, CC-BY-SA 3.0)
Dla szukających inspiracji odnośnik do Mapy.cz: Teplice nad Metují — Lokomotiva — Čáp — żółtym szlakiem przez Liščí sedlo — nieznakowany odcinek Vlčíego rokle (między pkt 5 i 6 przeszliśmy na wprost, na mapie nie da się tego zaznaczyć) — żółtym szlakiem przez Vlčí rokle — powrót do Teplic.
